De Vlaamsche School. Jaargang 24

[p. 5]

De Vlaamsche School 1878

Nieuwjaarslied uit de 17^e eeuw.

De Tydt die heeft haer tijden,
En wy verandren meê:
De vreughd heeft haer verblijden,
De droefheid heeft haer wee:
Wy gaen vast kwijnen, slaven,
En onze jeughd verslijt,
Misbruycken Godes gaven
In onze beste tijdt.

Het jaer is omgeloopen
En 't nieuwe staet er veur;
Doet eens u harten open,
En opent Godt de deur.
Wij worden oud in sonden,
En kindren in de deughd,
Vol stanc zijn onze wonden,
Vol ijdelheid en vreughd.

Gelijck de slangh haer vellen
Verwisselt alle jaer,
So moet de mensch zich stellen
Om 't goed te volgen naer,
Verlaten 't oude leven
En nemen 't nieuwe aen,
Om zich tot deughd te geven,
En nae een beter staen.

Gelijck de Winterdaghen
Met hagel en met snee,
Met schrikkelyke vlaghen
Bestormen onze vree,
So moeten oock de quaden
Met macht en met gewelt,
Met mannelijcke daden,
Gestut sijn en ghevelt.

't Is waer, het valt verdrietigh,
Gestadigh staen ter wacht:
Gelooft het is al nietigh,
Wie datter recht op acht:
Laet u geen waen verblinden,
Als Lente weer verschijnt,
Dan suldij bloemkens vinden
Als koude en vorst verdwijnt.

Wie eens heeft aengetoghen
Het deughdelijke kleedt,
Die ziet met open ooghen.
En acht noch vlijt, noch zweet.
't Is honigh op sijn lippen,
't Is balsem in sijn hert:
o Mensch! waerom ontslippen
U daghen in de smert?

[p. 6]

 

Vanght aen, vanght aen te treden

 

En wandelt op Godts pad:

 

En wilt den wech bekleeden

 

Naer 's hemels hooge stadt!

 

Dan sullen d'oude tijden

 

Door dese zijn verklaerd:

 

Wilt daerom dapper strijden

 

Dat gy u siel bewaert.

 

 

 

Persz.