De Vlaamsche School. Jaargang 23

[p. 113]

Overweging.

Vaarwel! Vaarwel! o lente van mijn leven,

Wier zon zoo mild haar blijde glanzen spreidt;

Aan andren zij uw vreugde, uw lust gegeven;

Naar de eenzaamheid voelde ik mij heengedreven;

Want 't leven is zoo kort, en lang is de eeuwigheid.

De wereld noemt mij dom en onbezonnen,

Veracht, versmaadt het leven dat ik leid;

Zij roept: ‘Kom, put uit mijne vreugdebronnen,

Het leven is nog nauw voor u begonnen!’

Maar 't leven is zoo kort, en lang is de eeuwigheid.

Hoe rustig klopt in deze stille woning

Mijn hart, o Heer, dat zich voor U bereidt;

Schenk me Uw gena, o machtg Heemlenkoning,

Volharding zij mijne eenige belooning;

Het leven toch is kort, maar lang is de eeuwigheid.

P.V.