De Vlaamsche School. Jaargang 23

Studentengenootschap Met Tijd en Vlijt te Leuven.

Studenten, hoogleeraren en letterkundigen uit alle deelen des lands woonden Zondag 28 Februari, 's middags, de jaarlijksche algemeene vergadering bij, in de met belangstellenden opgekropte Promotiezaal ter Halle. De heer advocaat J. Plancquaert gaf lezing van het verslag des afgeloopen jaars, waarna de dichter L. De Koninck eenige zijner stukken voordroeg, welke algemeen werden toegejuicht.

Ten 2 ½ ure, vereenigden zich in het museum een honderdtal leden aan een feestmaal, onder voorzitting van den hoogleeraar J.G.H. Willems. Voordat de op de dischkaart vermelde kalkoenen opgebracht werden, droeg de dichter L. De Koninck een gedeelte van een gedicht Aan Rubens voor. Deze voordracht maakte een hoogst gunstigen indruk en werd herhaaldelijk onderbroken door luide bijvalsbetuigingen.

Bij het nagerecht bracht de voorzitter een heildronk uit op den rector der Leuvensche hoogeschool, Mgr. Namèche, eerevoorzitter des genootschaps, die door zijnen gezondheidstoestand verhinderd was aan het feest deel te nemen en zich had laten vervangen door Mgr. Carthuyvels; hij herinnerde aan de toejuichingen, het verleden jaar ten deele gevallen aan Mgr. Carthuyvels, die, ofschoon in Waalsch-België geboren en opgevoed, de leden van Met Tijd en Vlijt vergast had op eene in zuiver Nederlandsch uitgesprokene redevoering. Hij hoopte, dat het voorbeeld, door Mgr. Carthuyvels gegeven, veel navolging zou vinden. Onder algemeene toejuiching wees spreker verder op de belangstelling en welwillendheid door den hoogeerwaarden rector, Mgr. Namèche, jegens het genootschap betoond.

Na het ledigen der gul geklonkene roomers hield Mgr. Carthuyvels de volgende toespraak, die niet minder dan zijne redevoering van 't vorige jaar, het bewijs leverde, dat hij zich in korten tijd eene merkwaardige meesterschap over de Nederlandsche taal heeft weten te verschaffen:

‘Voor de tweedemaal smaak ik het genoegen in uw midden te antwoorden op den heildronk gebracht, aan de hoogeschool en haren verdienstelijken rector.

De Leuvensche hoogeschool is eene heerlijke vrucht van den godsdienst onzer voorouders. De katholieke Kerk stichtte en herstelde haar; dezelfde Kerk gaf het leven aan de Vlaamsche beweging, die de eerste en warmste strijders in den boezem der Alma Mater vond.

Het wekt bevreemding te zien hoe het Belgisch volk, in weerwil der tijdsomstandigheden en staatkundige omwentelingen, steeds zijn karakter heeft weten te handhaven.

De geschiedrollen van ons vaderland toonen ons eene weinig talrijke natie, aanhoudend worstelend tegen de reuzenmacht der nijdige naburen, nu eens bezwijkend, dan weder zegevierend, maar altijd vooruitgaande op het gebied der letteren, der wetenschap, der beschaving en der vrijheid.

Heden nog, blaakt hetzelfde vuur voor recht en vrijheid in de borst der Belgen; heden nog, wekt hun noeste vlijt wonderen van kunst en nijverheid; heden nog streven zij onophoudelijk naar vooruitgang, roem en volmaaktheid.

En vraagt gij nu, waar deze in schijn zoo zwakke natie die immer jonge levens- en werkkracht put, zoo antwoord ik: in hare taal en haar geloof! Ja, Mijnheeren, de Vlaamsche taal is ontloken, gekoesterd en volmaakt in de warme stralen van het Evangelie! Eeuwen lang, verheerlijkte ze uitsluitend de katholieke Kerk, vertolkte christelijke wetten en verdedigde de vrijheid van een katholiek volk. Later, werd zij gedwongen hare klanken aan ongeloof en ketterij te leenen, maar - ijdel pogen - nooit verzaakte zij haar katholiek karakter.

Onder de hand van verguizers trillen hare snaren niet. - Zij verliest hare welluidende kracht, hare innige zalving, hare roerende teederheid - zij zucht onder het vreemde juk.

Door en door katholiek is de geest der Vlaamsche taal; daarom mijne heeren, zijt gij de wettige erfgenamen van hare oude schatten. Manhaftig springt gij in de bres voor hare eer, wanneer gij de valsche broeders bestrijdt, die de taal bederven om den Vlamingen hun kostbaarste kleinood, hun geloof, te ontrooven! Heil en zege, in dien strijd voor waarheid, recht, moedertaal en vaderland!

Geluk en voorspoed aan Met Tijd en Vlijt! aan dat schitterend juweel in den gloriekrans van de katholieke universiteit!

[p. 38]

Aan dien heerlijken boom door Davids hand geplant en gekweekt.

Mijne heeren, blijft steeds aan uwe leus getrouw.

Besproeit den jongen boom door aanhoudende studie, taal- en letterkundige oefeningen; besnoeit met zorg het al te welig hout, de nuttelooze waterlooten, door ernstige, onpartijtige, wetenschappelijke kritiek; griffelt op zijn weeken stam de fijnste uitheemschevruchten door vertaling en navolging. Verwijdert wat zijn wasdom hindert door eendracht, vriendschappelijk samenwerken en onderlinge hulp; leidt zijne buigzame twijgen door het geheele gebied der kunsten en fraaie letteren. Machtiger en machtiger zal de boom rijzen en onder zijne schaduw der Vlaamsche letterkunde en aan het vaderlandsche karakter eene nuttige kweekschool en zekere toevlucht bieden!

Lang leve en bloeie Met Tijd en Vlijt!’

De heer Ed. Fabri bracht hulde aan de groote verdiensten van den voorzitter, hoogleeraar P.G.H. Willems, niet alleen op taal- en letterkundig gebied, maar ook als leeraar van oudheidkunde en als leidsman der jeugd, welke toespraak een hartelijk antwoord van den geachten hoogleeraar uitlokte, die zijne rede besloot met eenen dronk op den bloei van het genootschap.

De heer H. Malfait wees op de voortreffelijke aanwinst die Leuvens hoogeschool deed in den hoogleeraar P. Alberdingk Thijm, die, op het voetspoor van wijlen professor David, niets verwaarloost van wat strekken kan om de belangen van de Nederlandsche taal en letterkunde te bevorderen.

De heer Alberdingk Thijm gaf daarop de verzekering dat de Vlaamsche zaak en mitsdien het studentengenootschap in het bijzonder voortdurend aan hem een overtuigden en ieverigen vriend zouden hebben. Namens Mgr. Carthuyvels, die intusschen de zaal verlaten had, bracht de hoogleeraar eenen toast uit op den dichter L. De Koninck, waarvoor deze in goed gekozene woorden zijnen dank betuigde.

Wijlen Em. Van Straelen, als grondlegger, en de heeren dr. Wauters, dr. Heylen, dr. Borrewater en anderen, als medestichters van het genootschap Met Tijd en Vlijt, werden herdacht door D. Van Spilbeeck, wiens rede met eene dankbetuiging van den heer dr. Heylen beantwoord werd.

In de rij der toasten kwamen nu aan de beurt de bouwkundige Heeleput, leeraar aan de hoogeschool (spreker de heer H. Malfait), de buitenleden, inzonderheid de Antwerpsche (spreker de heer P. Maes), de Vlaamsche jeugd (spreker de heer advocaat Witteveen), de stad Antwerpen (spreker de heer Ed. Fabri), de stad Gent (spreker de heer A. Siffer), de stad Brussel (spreker de heer dr. Wauters), de Vlaamsche pers (spreker de heer H. Schelstraete) enz. enz. Nog zij vermeld eene toespraak van den heer Victor Jacobs j^r., die aanspoorde tot navolging van het voorbeeld, in het genootschap Met Tijd en Vlijt gegeven door mannen als Em. Van Straelen en de verwachting uitsprak, dat namelijk de jonge rechtsgeleerden zich zouden beïeveren om de wet Coremans op het gebruik der Vlaamsche taal in de rechtspleging meer en meer te doen gedijen.

Nadat nog gedronken was door den heer Rodenbach op de eereleden en voornamelijk op den heer H. Steenwerckx, werd den genoegelijken maaltijd aangenaam besloten met een door wijlen professor David gedicht gelegenheidslied, gezongen door den heer Wauters.

S.