De Vlaamsche School. Jaargang 22

Tentoonstelling van schoone kunsten te Antwerpen.
Vervolg van blz. 133.

Het door ons op blz. 131 besprokene stuk van Willem Geets is voor 7000 fr. aangekocht voor het Antwerpsch hedendaagsch museum, dat daarmede eene goede aanwinst doet.

Als maker van het stuk dat den tweeden prijs der gothieke bouwkunde behaalde, heeft zich doen kennen P. Peeters, van Antwerpen.

C. Meuniers Moord van den bisschop van Luik door Willem de la Marck mist kracht van uitdrukking, ofschoon het onderwerp anders goed bewerkt is. Als degelijker geschilderd vermelden wij het hoofd eener oude vrouw, door denzelfden kunstenaar tentoongesteld.

A. Van Hammée's Marcus-Antonius en Cleopatra dacht ons verbeterd sedert het stuk (verleden jaar) te Brussel werd tentoongesteld. Het Viridarium te Pompeji en een portret, door denzelfden schilder, bevielen ons meer dan zijn voornoemd tafereel.

Franz Vinck is minder gelukkig dan verleden jaar te Brussel, Zijne Inkomst van Willem den Zwijger te Antwerpen mag bijna eene mislukte schilderij heeten. Wij veronderstellen (daar wij het talent van den schilder kennen), dat hij gehaast zal gewerkt hebben. Het stuk schijnt inderdaad niet af. Wij hopen, het op eene andere tentoonstelling verbeterd terug te zien.

J.A. Neuhuys: twee zeer verdienstelijke stukjes, vooral als kleur; het bijwerk is met veel waarheid behandeld. Bij het Slapend vrouwtje schijnt ons de achtergrond wat te veel te spreken en het raam waaraan de Naaister zit, dacht ons ruim groot. Deze twee stukken zullen ongetwijfeld liefhebbers vinden. Jammer dat Neuhuys, evenals meer anderen, het geschiedkundig vak verlaat. En geen wonder is het, daar er bijna niet in verkocht wordt en de aanmoediging dus ontbreekt. Voor het hedendaagsch museum, heeft men op de vijf aangekochte stukken, vier landschappen genomen.

Jan Platteel is A. Dillens in Zeeland achterna gewandeld. De goochelaar in volle lucht is eene aardige en aangename voorstelling uit het Zeeuwsche volksleven. De man, die dat bolletje eens eventjes zal doen verdwijnen, en het geëerde publiek zijn goed getroffen; alles in dit tafereel leeft. De schildering is echter eenigszins conventioneel.

H. Plathner (Dusseldorp): Bij het ontbijt is echt Duitsch: de man rookt de pijp, terwijl het kindje dat op zusters schoot zit, naar de tabakwolkjes grijpt; een keurig, misschien wel wat al te kleurig stuk. Aangekocht voor de loterij. Wel gelukt, is even verdienstelijk.

F. Du Mont (Parijs): De kruisweg te Antwerpen is eene vrij slecht geteekende schilderij, die ook een volkomen gemis van eigenaardigheid verraadt.

J. Geeraerts' Oudheidkundige en Werkkamer XVII^e eeuw, zijn twee zorgvuldig geteekende binnengezichten, waarvan het eerste is aangekocht voor de trekking.

G. Heyligers (Brussel): een puik geschilderd Binnengezicht XVII^e eeuw.

Lüben (Berlijn): Asschewoensdag hangt wat hoog, maar ziet

[p. 144]

er goed getroffen uit: langs besneeuwde straten, gaat eene rijke dame kerkwaarts, gevolgd van eenen lakei, in eenen langen dikken frak gewikkeld; op hunnen weg staat een dronken vastenavondzot, op zijn middeneeuwsch verkleed, moeite te doen om den sleutel in het slot zijner huisdeur te krijgen; de minachtende uitdrukking op het gelaat van den knecht is uitmuntend weergegeven.

Th. Ceriez (Yperen): drie zorgvuldig behandelde en zeer keurig geschilderde stukken: Een fluitspeler der XVIII^e eeuw (verkocht), Bereiding voor het balspel en Verdwaalde monniken.

Fl. Crabeels' Vlaamsche kermis scheen ons niet genoeg afgewerkt; zijn Kempisch meisje en De drijver zijn verdienstelijk, maar niet in voldoende mate.

Fr. Gons erlangt grooten bijval met zijn Ingebeelde zieke. Zijn Lastige zieke heeft al niet weinig toeschouwers hartelijk doen lachen. Wij wenschten wel dat de maatschappij zich een dezer beide stukken voor de trekking aanschafte.

W. Linnig (vader) onderscheidt zich door onbetwistbaar schoone hoedanigheden als kleur. Het stuk Bij den advocaat is echter wat onzuiver van toon. De voedster (voor de verloting aangekocht) is in dit opzicht beter getroffen.

W. Linnig, thans leeraar te Weimar, stelt een zeer goed opgevat stukje ten toon, getiteld: Een beeldhouwer in zijne werkplaats (toebehoorende aan den heer Grisar). De beeldhouwer zit bewonderenswaardig natuurlijk zijne pijp te stoppen, terwijl hij, zich omwendende, zijn werk overziet; hij lost voortreffelijk uit, op het in nieuw hout bijna voltooide half verheven beeldwerk. Dit moet den schilder des te moeielijker gevallen zijn, daar de beeldhouwer een grijzen kiel draagt. De koppen, rechts van den toeschouwer, zouden wij wat stiller willen zien. Over 't geheel is het stuk zeer schoon te noemen.

F. Van Kuyck: het door ons reeds vroeger zeer loffelijk vermelde stuk, toebehoorende aan den heer F. Moons, is door des schilders Schoftijd niet overtroffen; de lucht scheen in laatstgenoemde schilderij eenigszins vuil van toon.

P. Verhaert mag inderdaad de sterkste kolorist der jonge school worden genoemd; zijn Blinde is fiksch gepenseeld en zijne kleine stukjes goed getypeerd. Hij hoede zich echter voor trivialiteiten, zooals zijne Nieuwsgierige; hij heeft te veel talent om zijne voeten in zulke schoenen te steken. Laatstgenoemd stuk was besteld door den heer Jos. Isenbaert. Het ander drievoudig stuk (want beide maken drie stukjes in eene lijst uit) is aangekocht voor de verloting. De Blinde werd het eigendom van den heer John Bicham.

C. Böker (Dusseldorp): het stuk getiteld Het draaiberd (waarop alle soort van speeldingen) verdient eene zeer loffelijke melding.

N. Baudins jonge freule, die haar hondje, een dusgenaamden King Charle, berispt, is met veel talent afgemaaid. Aardigheidshalve zij hier vermeld, dat de Vlaamsche catalogus deze lieve kleine schilderij opgeeft onder den titel De berisping van koning Karel. De Fransche catalogus heeft La réprimande au King Charle. De heer Baudin stelt een kinderportret in gomwaterverfschildering ten toon, welk recht uitmuntend is bewerkt. (W.v.)