De Vlaamsche School. Jaargang 20

Sterfgevallen.

Andreas VAN HASSELT, geboren te Maestricht in 1806, opzichter der normaalscholen voor het lager onderwijs, is in den nacht van 30 November tot 1 December te Brussel overleden. De heer Van Hasselt heeft veel geschreven, meest in de Fransche taal; hij is een der beste Fransch-Belgische dichters. In 1845 liet hij een paar Vlaamsche werkjes verschijnen: Het Gouden Boeksken, dichtbundel, en de vertaling van Zschokke's Dorp der Goudmakers. Hij was ridder van de Leopoldsorde en van vele vreemde orden, lid der koninklijke academie van België en van een groot getal buitenlandsche geleerde genootschappen. Hendrik Conscience heeft van hem getuigd dat hij groote diensten aan de kunstenaren en letterkundigen heeft bewezen.⁽¹⁾. Hij vertaalde vele Vlaamsche en Duitsche werken in de Fransche taal. And. Van Hasselt mag genoemd worden een der uitstekendste letterkundigen van onzen tijd.

Frans RENS, geboren den 2ⁿ Februari 1805 te Geeraardsbergen en wiens afbeeldsel wij reeds in 1862, bladz. 108, hebben medegedeeld, is te Gent schielijk overleden den 20ⁿ December jl. Zijn afsterven is een groot verlies voor de letterkunde, die hem onder hare verdienstelijke beoefenaars roemde. Reeds in 1827 behaalde hij te Deinze eene schoone letterkundige onderscheiding; eene dergelijke eer wedervoer hem te Brugge in 1835. Hij stichtte in 1834, met F. De Vos, het Nederduitsch letterkundig jaarboekje; sedert 1835 tot op den dag zijns overlijdens bleef hij de verzamelaar en uitgever van dit belangrijk tijdschrift, waarin de meeste onzer letterkundigen bijdragen hebben geleverd. In 1836 legde hij, met eenige letterkundige vrienden, de grondslagen der Gentsche maatschappij De taal is gansch het volk, die hem benoemde tot haren voorzitter; hij bleef als dusdanig werkzaam tot aan zijn dood, dus gedurende 34 jaren. Frans Rens was een stichter en de hoofdopsteller van het tijdschrift de Eendracht, waarvan het eerste nummer verscheen in 1846; dit nog bestaande halfmaandelijksche blad is eene der belangrijkste uitgaven die de Vlaamsche letterkunde kan noemen en voor hare geschiedenis van het grootste gewicht. In 1839 liet Rens eene verzameling zijner gedichten verschijnen; in 1866 gaf hij uit Bladeren uit den vreemde, zijnde eene keus van vertalingen naar het Duitsch, Engelsch en Fransch. Het Belgisch museum, het Taalverbond, de Vlaamsche Rederijker enz. bevatten meerdere dicht- en prozastukken van den overledene. Rens bekleedde achtereenvolgens verschillende openbare betrekkingen: van 1823 tot 1843 was hij ambtenaar der belastingen, controleur der waarborg der gouden en zilveren voorwerpen (1843), kantonaal opziener van het lager onderwijs enz. In 1851 was hij in den echt getreden met mejuffer Charlotta Renoz. Hij laat vijf kinderen achter. In 1856 maakte hij deel uit van de dusgenaamde Grievencommissie. Op voorstel van den minister P. De Decker, werd hij benoemd tot ridder der Leopoldsorde. 's Mans plechtige lijkdienst had plaats in de St.-Machariuskerk, te Gent, op 23 December, ten 10 ure, onder een zeer grooten toeloop van vrienden en vereerders. Aan het graf werden redevoeringen uitgesproken door de heeren dr. J.F.J. Heremans, J. Vuylsteke en Cosijn-De Buck.

(1) Zie de Vlaemsche School, 1861, bladz. 81.