De Vlaamsche School. Jaargang 18

Aan de Zee.

Bij een bezoek aan de Zee.

Ai mij! zee, uw lucht zoo zuiver
Was zoo zoet aan 't harte mijn;
Als ik met mijn ziel alleene
Mocht in uwe duinen zijn.

Ai mij! zee, ik hoorde gaarne
't Grootsche bruischen van uw nat
En het klinken uwer stemme
Als ik mijmrend langs u zat.

Ik zag zoo gaarne uw groen water
Schuimend vechten met den wind
Die al risplend met u speelde
Als met d'haren van een kind.

Ik zag u gaarne toen de zonne
's Morgens op uw golven zwom,
Vóór dat zij in vollen luister
In den blauwen hemel klom.

Of dat ze bij 't avondvallen
Neer kwam zinken in uw schoot
En heur stralen 't water kleurden
Met een tint van purperrood.

Ik zag u gaarne 's nachts, toen de mane
Op uw kalme vlakte schong
En als in een tweeden hemel
Spieglend op uw water hong.

Ik zag zoo gaarne uwe vlakte
Bij 't verdwijnen van den dag
Als ze heel met schuim bevlekt, te
Glinstren en te glanzen lag.

O! dit alles zag ik gaarne
En dit zien ach! deed mij deugd,
't Deed mijn harte kloppen, beven,
't Goot mijn harte vol van vreugd.

Meer dan eens nog, o! mijn zeeën,
Koom ik wandlen op uw strand
Om te schouwen naar uw schoonheen,
Om te luisteren naar uw zang.

Dikwerf nog, ik belove 't vaste....
Kome ik weder, lieve zee,
Weer om vreugde, weer om trooste,
Weer om ruste en stille vree!....

Rymcreem.