De Vlaamsche School. Jaargang 15

Die kinderschaar.

'k Herinner mij nog vaak den tijd...
J. Staes.

Ik heb ze lief, die kinderschaar, die levenslustig heên en weder

in ongestoorde vrijheid leeft en stoeit;

krioelend als een bijenzwerm, zoo springend dansend op en neder,

dat zweet hun van de bolle wangen vloeit;

Ik heb ze lief, die kinderschaar, die mijmerend mij doet herdenken

aan duizend stonden mijner teedre jeugd; -

vervlogen tijd, die we in begoocheling nog voor het oog soms wenken,

met al 't genot der uitgelaten vreugd.

Een koning is het kind: zijn kroon in 't vlekloos rijk der hope,

is slechts een krans van bloemen en van groen;

het zwaait zijn staf in 't rond, wanneer het aan ons hart gekropen,

het ons zijn liefde biedt in lach en zoen.

Eens burger wordt het kind: de vreugd van 't ouderlike harte,

eens als de wereld het die kroon ontrukt;

eens als de werklikheid het kluistert, als de bange smarte

't gemoed door kommer en door zorgen drukt.

Victorien vande Weghe.

Wilrijck, Mei 1869.