De Vlaamsche School. Jaargang 15

[p. 57]

De Sint-Pieterskerk te Rome.

Op bladzijde 38, jaargang 1866, gaven wij, in de Vlaamsche School, van den te recht wereldberoemden tempel, eene breedvoerige en doelmatige beschrijving, opgesteld door eenen te Rome verblijvenden kunstliefhebber, die het prachtige gebouw in al zijne deelen doet kennen, zelfs tot in den knop. Het zal voldoende zijn den lezeren naar die beschrijving te verwijzen, aangezien de hier medegedeelde plaat eene nauwkeurige en duidelijke aanschouwing der kerk geeft, en ook hen, die het geluk niet hadden haar te bezoeken, toelaat er zich een zeer goed gedacht van te vormen.

In het midden van de plaats ziet men Nero's Egyptischen naaldsteen geheel van een stuk en effen; hij is 27 meters 70 hoog, en weegt niet minder dan 993,537 pond; er waren 800 man en 140 paarden noodig om hem te plaatsen, hetwelk geschiedde den 10ⁿ September 1586, onder de regeering van Paus Sixtus V. Den bouwmeester Fontana was de leiding van dit voorwaar niet gemakkelijk werk opgedragen. Om de orde behoorlijk te handhaven en te voorkomen dat door het gewoel en gedruisch tusschen de menigte der nieuwsgierigen verwarring zou ontstaan, iets wat al licht tot ongelukken bij de werken zou hebben kunnen leiden, was onder bedreiging met de strengste straf, van wege den Paus aan iederen aanschouwer het spreken verboden. Het werk, zegt een oud verhaler van het bekende, toen voorgekomen geval, ging traagzaam genoeg, maar zeker en zonder ongeval.

Intusschentijd stond een jonge scheepsjongen te kijken, met name Bresca, die van San-Remo was, niet verre van Genoa, waar veel palmen groeien. Peist Bresca, die van touwwerk wist te spreken: die koorden lijden te veel, ze gaan van 't danig wrijven in brande komen, en dan is 't al gedaan. ‘Water op de touwen daar!’ zoo roept hij overluid. Het viel hem te laat in dat hij zwaar misdaan had tegen het verbod van den Paus, en hij kroop weg, niet wetende wat er hem geschieden zou. Men verstond dat er water van doen was; men natte de koorden, dat ze doomden, en het werk werd gelukkiglijk voltrokken. Overal zocht het volk van den Paus naar den ongelukkige, die dat gelukkig woord gesproken had. Men bracht hem bij den Paus en hij werd gestraft?... neen beloond. ‘Wat begeert gij?’

[p. 58]

zeî de Paus. ‘Santo Padre,’ zeî de jongen, ‘er staan veel palmen in mijn land, mag ik u de palmtakken bezorgen met Palmen-Zondag?’ hetgeen hem werd toegestaan en waaraan eene treffelijke broodwinning verbonden is; de Paus krijgt nog alle jaren zijne palmen van 't volk van dien Bresca van San Remo. Den 27ⁿ September wierd de zuil gewijd en een kruis erop gezet, met eene relikwie daarin van het heilig kruis Onzes Heeren. Paus Sixtus V verleende, op 1 December 1587, voor eeuwig tien jaren aflaat, aan al die over St-Pietersplaats gaat en ter eere van 't heilig Kruis een Onze Vader en Wees gegroet leest. Op het voetstuk van den zuil staat eerst de oude heidensche toewijding van Caligula aan keizer Augustus en Tiberius: ‘Divo Caesari divi JVLII F. AVGVSTO Tiberio Caesari divi Augusti F. Augusto Sacrum;’ op den kant van Sint-Pieters af: ‘Ecce crux Domini, fugite partes adversae; vicit Leo de tribu Juda;’ dat is: Aanziet het kruis des Heeren; vlucht, gelederen des vijands, hij heeft verwonnen de Leeuw van den stam Juda. Op den kant naar Sint-Pieters staat er: ‘Christus vincit, Christus regnat, Christus imperrat, Christus ab omni malo plebem, suam defendat!’ Christus mint, Christus heerscht, Christus keizert, Christus keere van zijn volk alle kwaad af.