De Vlaamsche School. Jaargang 14

[p. 97]

Jan de Vriendt.

steensneê van jos. nauwens.

Voor al degenen, die zich te Gent met schoone kunsten bezig houden, is er niets aangenamer, niets aantrekkelijker dan een bezoek in het werkhuis der De Vriendt's; - de vriendelijkheid van het onthaal, de gemoedelijkheid van 't gesprek, de nederigheid bij een echt talent, waren de gaven waarmede Jan De Vriendt elks genegenheid tot zich trok, en wat nog de aantrekkelijkheid vermeerderde, is dat die gaven des gemoeds zijn overgegaan op zijne zonen, Juliaan en Albrecht, twee onzer schitterendste jonge schilders; voeg daar nog bij dat eene van De Vriendt's dochters ook eene talentvolle schilderes is, dan zult gij begrijpen hoe goed het den echten kunstvriend doet, in dien artistieken familiekring ingeleid te zijn, vooral wanneer men er zoo gemoedelijk, zoo gulhartig bejegend wordt.

Geen wonder dus, dat de tijding der schielijke dood van Jan De Vriendt, op 28 Maart jongstleden, onder zijne talrijke Gentsche vrienden de diepste droefheid verwekte; geen wonder dus, dat zijne dood in het hart zijner huisgenooten, die hij zoo zeer beminde, en door wie hij zoo zeer bemind werd, eene wonde sloeg, die lang, zeer lang zal bloeden.

Jan De Vriendt, als kunstbeoefenaar beschouwd, had ontegensprekelijke verdiensten. In 1809 te Gent geboren, werd hij leerling van Engel en van Eug. de Block, en, na te Antwerpen en te Parijs zijne studiën voleindigd te hebben, kwam hij voor goed naar zijne geboortestad, van waar hij naar schier alle onze tentoonstellingen tafereelen zond.

Als sieraadschilder in fresco was het een onzer knapste mannen. Zijne grondige ervarenheid en zijne studiën over den stijl op de verschillende tijdperken, werden benuttigd door de heeren Lagye en de Taeye, die hem de taak opdroegen om het sieraadwerk te verrichten voor de muurschilderingen, waarmede het staatsbestuur die twee kunstbeoefenaren in 1860 gelastte. De Vriendt toonde zich op de hoogte van zijne taak, en werkte hieraan met al dien jeugdigen ijver, met al die gewetensvolle zorgvuldigheid, welke men in al zijne werken

[p. 98]

opmerkt. Nog eenige dagen, en hij zou die gewichtige onderneming ten einde gebracht hebben; maar eilaas! hij viel daar... met het palet in de hand.

Wij kennen van hem talrijke verdienstelijke landschappen, onder andere: Een gezicht op de oevers der Maas; eene hoeve in de omstreken van Antwerpen, in het kabinet van den heer Minard, te Gent; - Een landschap bij Luik, galerij van Z.M. den koning der Belgen; - de Molen, bij den heer van Mossevelde, te Gent; - een gezicht in de Ardennen, bij den heer J. Cuylits, te Antwerpen; - en verschillige bloemstukken, bij de heeren Kervijn de Volkaersbeke en Karel de Hemptinne, te Gent.

Zijne laatste schilderij prijkte op de tentoonstelling van 1867 te Antwerpen, en verbeeldde Twee Weesmeisjes, in eenen tuin bloemen plukkende.

Hoewel in de laatste jaren het werk in de hoogeschool al zijnen tijd nam, had Jan De Vriendt toch intusschen op zijne werkplaats talrijke schetsen gemaakt en eenige schilderijen aangelegd, die getuigden van de rijpheid van zijn talent, en van het verheven kunstdoel, dat hij beoogde. Als wij zien wat hij aan goede schetsen gemaakt heeft - die nu als eene kostbare herinnering in zijne familie blijven - zouden wij bijna geneigd zijn een van 's mans beste karaktertrekken - zijne goedhartige nederigheid - als overdreven te laken: Met zijn talent, zouden anderen zich een schitterenden naam verworven hebben.

Jan De Vriendt was een der stichtende leden van het Kunstgenootschap en van den menschlievenden kring Zonder Naam, niet Zonder Hart. Ook was hij lid van de Koninklijke maatschappij van fraaie kunsten en letteren, te Gent. Van hem mag men zeggen, dat hij leefde: Voor het schoone en voor het goede!

Is Jan De Vriendt al te vroeg gestorven, dan toch is zijn kunstgevoel overgegaan op zijne verdienstelijke kinderen, waaronder Juliaan en Albrecht zich reeds eene faam hebben verworven, die hun en der Vlaamsche schilderschool ter eere strekt.

R.