De Vlaamsche School. Jaargang 12

De Slaap.

Alexander van Humboldt, die zijne jeugdige krachten tot in hoogen leeftijd heeft behouden, sliep jaar-uit jaar-in slechts vier uren daags. Frederik de Groote verlengde zijn evenwel reeds zoo werkzaam leven, ook door slechts weinige uren te slapen, en Mosheim sliep en waakte om beurte één nacht. De beroemde natuurkundige Cuvier daarentegen moest dagelijks zijne negen uren slapen, eer hij in staat was zijnen arbeid te verrichten.

Men kan echter aannemen dat - over het algemeen - meer dan acht uren slapens te lang, en minder dan zes uren te kort is. De slaap vóór middernacht is de beste, omdat in den voormiddernachtelijken slaap meer de hersenen, in den namiddernachtelijken meer het groote zenuwstelsel in het onderlijf, de zoogenaamde zonnevlecht, slaapt; de slaap vóór middernacht, die ook wel de

[p. 155]

‘eerste slaap’ genoemd wordt, is vaster, kalmer. Vroeg naar bed en vroeg op, maakt den mensch gezond en wijs en brengt hem ook dikwijls voorspoed aan. Zegt niet het spreekwoord: de morgenstond heeft goud in den mond?

De neiging tot slapen is evenwel het sterkste tusschen vier en vijf ure 's morgens. Om dien tijd bijvoorbeeld zijn de schildwachten het minst geschikt om hare posten waar te nemen, waarom ook de meeste vijandelijke uit- en overvallen omstreeks dezen tijd ondernomen worden. Evenzoo neemt men bij zieken, die anders pijnlijk de nachten doorwaken, en vooral bij hen, die aan uitterende koortsen lijden, meestal tegen drie of vier ure des morgens nog eene kleine sluimering waar. Ook spelers van beroep valt omstreeks dien tijd een langere weêrstand zeer moeilijk.