De Vlaamsche School. Jaargang 11

[p. 26]

Landelijk vermaak,
Aan den heere X.D.C... opgedragen.

't Was kermis op een dorpje,
Gelegen langs de lei,
En uit den grijzen toren
Stak er een elzen mei;

't Gebruik van onze vadren
Wordt zóó nog steeds gevierd;
Geen wimpel die zoo schoone
Het eenzaam kerkje siert.

En ik was dáár ter tafel
Bij eenen vriend gevraagd:
Er wierd van kunst en letteren
Van deugd en roem gewaagd;

De landjeugd joelde en danste
En zong en sprong dooreen,
En alles wat maar gaan kon
Was vrolijk te been.

Wij zaten rond de deure
In 't lieve mollig gras,
En in 't verkwikkend lommer
Van 't rijpend fruitgewas;

Wij zegden elk zijn praatje -
Gelijk het zoo al gaat -
Van zijne jonglingsjaren
Of van den echte-staat;

Een onzer in wiens boezem
Het echte kunstvuur brandt,
Die als een ster des hemels
Daagt voor zijn vaderland;

Zijn ziel gloeit van verbeelding
En wondre scheppingskracht
Dit tuigen de taaferelen
Door hem in 't licht gebracht.

Het hair is zwart en krollend,
Dat op zijn schoudren daalt -
En edel is het kunstvuur
Dat in zijn oogen straalt:

Hij onderhield ons allen
Met opgebeurden geest:
Wij waren door zijn bijzijn
Verheugd op 't broederfeest.

O eenzaam lieflijk dorpje
Geëerde vriendenkring
Die mij zoo gul onthaalde!
Voor u is 't dat ik zing.

De Herfstzon zonk ter kimme,
Bij spel gejoel en zang
En toen ik huiswaarts keerde
Hoorde ik het ver en lang!

L. Cosyn De Buck.

Mariakerke 1862.