Sterfgevallen.
Het gentsche Kunstgenootschap heeft een zyner werkende leden verloren. M. Lodewyk De Martelare, landschapschilder, is op 25 meert plotseling overleden, in den ouderdom van 41 jaren.
- M.L. Roelandt, oud-bouwmeester der stad Gent, is aldaer schielyk overleden. M. Roelandt was officier der Leopolds-orde, ridder van den nederlandschen Leeuw, lid der koninklyke Akademie van Wetenschappen, Letteren en Schoone Kunsten van België; der koninklyke kommissie van gedenkgebouwen; van het Koninklyk Instituet der britsche bouwmeesters, der akademiën van den Pantheon te Rome, van Madrid, Cherbourg, enz., enz.
België en vooral de stad Gent is aen M. Roelandt een groot getal voorname monumenten verschuldigd. Onder deze zullen wy aenhalen: de hoogeschool, het gerechtshof, den grooten schouwburg, het stapelhuis op den dok, het eerste plan der kerk van St. Anna, het gebouw van den Cassino, de ryschool, de binnenzalen van de Concorde, het slachthuis, allen te Gent; de stadhuizen van Aelst en van Ninove; de kerk van St. Maria, te Schaerbeek by Brussel; den modernen trap der St. Gudulakerk te Brussel; het gevangenhuis van Aelst; de gasthuizen van Lokeren, Ronsse en Bergen; de kerk van het klein seminarie, het gasthuis en school der Zusters van Liefde te St. Truyen; de kerken van Desselgem, Dottenys, Doel, der O.L.V. kerk te St. Nikolaes, het stapelhuis van Antwerpen, enz., enz.
M. Roelandt was te Nieuport den 31 january 1786 geboren en heeft dus den ouderdom van 78 jaren en 2 maenden bereikt.
Wy hopen later het portret van dezen befaemden en talentvollen bouwmeester mededeelen.
- M. Franciscus-Guillielmus Aerts, toonkundige, overleed te Antwerpen op 13 april; de plechtige lykdienst had plaets op 15 derzelfde maend in de hoofdkerk ten 10 uren, en werd bygewoond door zyne talryke leerlingen en ontelbare vrienden en kennissen. M.F.G. Aerts was aldaer geboren den 10 meert 1804. Zyne eerste studien deed hy te Meerhout, onder leiding van M. Homans, organist aldaer. Weldra had zyne kunst zooveel ontwikkeling genomen dat hy op eigen kracht kon steunen. Hy begaf zich naer Parys, waer hy kennis maekte met M. Herz, die hem lessen gaf en 't geen hem deed besluiten zich uitsluitend aen de studie toe te wyden. Sedret 1837 was M. Aerts kapelmeester in de St. Pauluskerk. Hy richtte in 1844 de muziekschool in en gaf er les in orgel en piano. M. Aerts heeft goede leerlingen voortgebracht. M. Herz door zyne dactilium gaf hem het gedacht dit stelsel op de piano toe te passen, door aen het klavier eene drukking naer goedkeuring te geven. In 1855 stelde hy eene zoodanige piano te Parys ten toon, en genoot er al den byval dien hy mocht verwachten.
- M.J.A. Gras leeraer aen de koninklyke Akademie te Antwerpen is aldaer overleden op 13 april.
De lykdienst had plaets op den 15 derzelfde maend, ten 9 ure, in de St-Antoniuskerk. De bestuerder der akademie, de leeraren, leerlingen en vele vrienden woonden de plechtige begrafenis by. Aen het graf sprak M. de Keyser, de volgende redevoering uit, in de fransche tael.
‘Het jaer is nauwlyks begonnen en de dood vereenigt ons nogmaels om een der leeraren der Akademie naer zyne laetste rustplaets te brengen, getroffen na zooveel anderen, die ons sedert twee jaren ontrukt werden.
Jan Andreas Gras, wiens stoffelyk overschot wy ten grave gaen leggen, was geboren den 22 augusty 1778, te Toulon, waer zyn vader ingenieur-scheepsbouwer was. Gras werd ons ontrukt na eene lange en eervolle loopbaen, in zyn 86e jaer. Op zyn 11e jaer scheepte hy zich in aen boord van een koopvaerdyschip, hetwelk onder het kommando van zynen oom stond. Het is onder dezes bestier dat hy de zoo drooge en moeijelyke studiën van het vak des zeemans begon. Vier jaren later werd hy benoemd tot aspirant der eerste klas, in de marine der republiek en verre van Frankryk gezonden. Ten dien tyde was de dienst geene eenvoudige kruising meer. Gras werd in 1805 gekwetst in een gevecht tusschen eene engelsch schip en eene fransche fregat, die destyds in de Guadeloupe in statie lag.
Zyne oversten hadden middelerwyl zyne byzondere bekwaemheden erkend voor de wetenschappelyke studiën en het kabinetswerk. Eene eervolle onderscheiding viel hem te beurt. Op zyn twintigste jaer werd hy uit de aktieve dienst geroepen, en aengeduid voor de betrekking van sekretaris van den minister der marine. Twee jaren later, op zyn 22e jaer, werd hy benoemd tot leeraer der wiskunde in de genie-school der marine te Parys.
Weldra werd hy naer de polytechnieke school van Antwerpen gezonden. Hy leeraerde er met onderscheiding gedurende de jaren 1811, 1812 en 1813. In 1814 zag hy van zyne functiën af. Van dan af tot aen zynen dood wydde hy zich toe aen de byzondere nyverheid, en aen deze bewees hy de grootste diensten in de moeijelyke kunst van den scheepsbouw. Hy was bestuerder van verscheidene belangryke timmerwerven, die van dan af tot nu toe zyn ontstaen.
Het was maer later dat de akademie het goed geluk had onzen betreurden kollega aen hare dienst te zien verbinden. Eene beslissing der regering van 22 february 1834, noemde hem leeraer van scheepsbouw. Toen in 1841, de beroemde Akademie een gesticht werd, geplaetst onder de bescherming des Staetsbestuers behield Z.M. de koning hem niet alleen in zyne functiën, maer hy geweerdigde zich hem nog met eenen nieuwen leergang te gelasten, dien der landmeetkunde.
Sedert 31 jaren was hy voor ons een verkleefd kollega en een vriend en voor zyne leerlingen een vaste leidsman in eene studie, waervan de kennis zoo moeijelyk is als zy weinig is verspreid.
De vereischten van zyn professoraet waren niet genoeg voor zyne werkzaemheid. Hy werkte lang aen een uitgebreid werk hetwelk hy deed verschynen, onder den titel van Mémoires relatives à la marine Marchande en dat de vruchten van zyne studiën en zyne lange ondervinding bevat. In zyne laetste jaren had hy al zyne ledige uren besteed aen een ander werk, dat het licht niet heeft gezien. Eindelyk heeft hy aen den handel van Antwerpen belangryke diensten bewezen, als kommissaris-expert van de kommissie der Over-Atlantische Zeevaert.
Het leven van M. Gras was een leven van onophoudelyke werkzaemheid. Rust kende hy in zyne lange loopbaen niet. Tot het laetste oogenblik heeft hy gewerkt en geworsteld. Niemand beter dan wy, zyne kollegas, konden beter over de uitgebreidheid zyner kennissen en de vastheid zyns karakters oordeelen. Zyne dankbare leerlingen zullen zyn aendenken, met de herinneringen aen zyne lessen bewaren. Zyne vrienden betreuren hem en hopen hem in een beter leven weêr te zien. Tot weêrzien, weerde kollega, tot weêrzien!
- Een der voornaemste schilders van Frankryk, M. Hypoliet Flandrin, is overleden te Rome; zyne dood is een groot verlies voor de kristene kunst.
Auteursrechtvrij