De Vlaamsche School. Jaargang 10

VIII.
Gebed.

Oneind'ge God! Gij die de wereldbollen
Aan 't zwerk welluidend - ruischend voort doet rollen
En 't spelend bieken op der bloemen dons
Toeluistert, met zijn nederig gegons;

Gij die den vloed van d'Oceaan kunt dwingen
Het loflied van Uw oppermagt te zingen,
En die met welgevallen nederziet
Op 't vogeltje met zijn eenvoudig lied -

Ik dank U, dat Uw goedheid in dit leven
Het zingen mij als taak heeft opgegeven,
Daar Gij een straal geworpen hebt in mij
Van uwe Godheid zelv', de Poëzij!

Ik dank U, dat Gij mij ook hebt gezonden
Om 't menschdom, Uwen kindren te verkonden
Dat Gij onwrikbaar, eeuwig blijft bestaan
En zij hun oog op U slechts moeten slaan!

Wat ben ik zonder U, Gij eeuw'ge Dichter?
Uw dwangjuk maakt de taak des zangers ligter!
En Gij, Gij die mijn hart tot zingen jaagt,
Kunt mij verbrijzlen als het u behaagt!

Leidt Gij dan, Heer! de toonen mijner snaren!
Laat weldoende hen in 't menschenharte varen
Dat nog op troost en hoop en vrede wacht!
Daartoe, oneindig Wezen! geef mij kracht!

Emil Seypgens.

Roermond.