De Vlaamsche School. Jaargang 10

'k heb het, de traen in de oog, voor u geschreven.

Franklin parle quelque part de cette affection d'habitude qui n'est ni l'amitié ni l'amour, mais dont le siége est pourtant aussi dans le coeur.

Ik ween een traengezang

Op 't afgeloopen leven

Van een die vier jaer lang

In lief en leed me is bygebleven.

My dubbel droevig is die traen,

Omdat, o bitternisse,

Zoo vroeg de dood op 't hert kwam slaên

Van dien ik nu gemisse.

Hy was een Niets en was my Al!...

O gy, die weet van minnen,

Gy dichters, die voor 't ongeval

Een hert voelt kloppen binnen.

Die nooit het minste ding verstoot

Dat langen tyd u bybleef en diende,

Verneemt: myn arrem vogelken is dood,

En 'k ween een traengezang den afgestorven vriende!....

'k Ontving het op een lentedag

- O liefdetyd! - van iemand ten geschenke.

En telkens ik het hoorde of zag

't Deed my aen Hem en Haer gedenken:

Aen Hem die hulpe en vriend my was

En dien zy broeder noemde;

Aen Haer die in myne oogen las

En 't leven my verbloemde!

't Heeft vier jaer lang die zoete tael

- Het zangerken! - my aen het hert gezongen,

En dikwyls kwam een blyde strael

Van Liefde en Hoop tot my gedrongen.

Op eens lag al die vreugde plat:

't Werd ziek, weêrhield zyn zangen,

Zat op zyn stok verstreuveld, afgemat,

En liet zyn vlerken hangen.

Ik meesterde en bezorgde 't wel,

Maer dwaes, onkundig streven:

'k Hielp sterven die weleer zoo snel

My zong van blydschap, liefde en leven.

't Is uit! gebroken ligt de snaer,

Vaerwel, harmonieuze noten!

Gezangen, die my 't beeld van Haer

Met droomen overgoten.

Hier is myn rouwgezang

Op uw betreurde leven,

Ik heb het, vriend van vier jaer lang,

Voor u, de traen in de oog, geschreven.

Karel de Gheldere.