A propos van deze plaet.
Vriend Désiré,
Hier hebt gy uwe plaet weêr. Het spyt my dat zy juist in de handen myner vrouw moest vallen.
‘En gy gaet daer iets overschryven, Weiler, zegde zy my’ entre parenthèse, vriend, myne dierbare egade noemt my somwylen al met mynen naem, en de hand des tyds heeft nog maer pas den sluijer der vergetelheid over onze witte broodsweken uitgespreid, het laetste kwartier onzer lune de
miel is nog niet gansch in den diepen hemel verdwenen.
Als men eenige mylen in het huwelyksbootjen heeft afgelegd, dan ontstaet er zoo in het herte al een zwak verlangen, om eenige konfidentiën aen eenen vriend onzer jeugd te vertrouwen, de weg die men met de blyde dagen onzer jeugd achterliet, heeft altyd nog iets dat boeit, iets aentrekkelyks waerheen de ziel terug tracht, niet dat ik u reeds over myn nieuw leven, over myn vrouwtje wil komen klagen, verre van daer, Désiré, en zoo lang men als gy nog geen togtje in het golvenleven waegde, laet my toe dat ik deze benaming aen het huwelyk geef, ik woû ook eens een nieuw woordje fabrikeeren om de tegenovergestelde beteekenis van plantenleven te hebben, de figuer zal voor u misschien wat duister schynen, doch voor veel getrouwden niet, dat verzeker ik u. Dat golvenleven speelt somwylen met ons geluk, gelyk een kind met eene pop: het kleine lieve ding wordt eerst met nieuwe kleedjens toegetakeld, en gewiegd en gekoesterd en bezorgd, doch het duert niet lang of het popje verliest hier een been, daer een arm, en wat later beweent het dan vergeten in eenen verlaten hoek der kamer, het bonte kraem waer het vroeger by kermisdagen te pronken zat, toen men het met bewondering beschouwde en menig kind over dat lief ding zich uitliet.
Maer de kermis is lang voorby en de kramer vertrokken en toekomend jaer brengt hy vast nieuwe popjes mede, zelfde bewondering, zelfde lot.
Ik wil u geene jeremiade doen, myn vriend, en verklaer u dat ik den tyd van myn celibatairschap niet betreur, doch ik wil u het huwelyk niet aen- of niet afraden en zeg met Nolet:
Trouwen, ja! trouwen, neen!
Van twee booze kwalen een
Zie, daer helpt geen dit of dat,
't Dient dat een van beide ons vat
et caetera, passons.
‘Ja, engel, zei ik, 'k wil iets over deze plaet schryven.
En wat?
Een fantaizietje over deze twee kinderen, hoe koketachtig het eene reeds in de kleedjens gesteken is, en over zoo een arm schepseltje met eenen bessem valt er nog al iets te zeggen, b.v. welk het lot zoo'n twee kinderen later in de maetschappy te wachten staet.
Koket, en anders niet meer als koketten, onderbrak myn vrouwtje. De burgersmeisjes worden niet meer opgevoed gelyk in mynen tyd - Myne vrouw is 22 jaer, Weiler zegt u dat in vertrouwen. - Wy leerden enkel lezen, schryven en naeijen, en dat goed kunnen werden wy spoedig met eenen blauwen voorschoot aen het huiswerk gezet, en nu Weiler, en zy zette hare arme in de zyde, (helsche houding voor eene vrouw) en ik moest met geduld eenen spreuk ten nadeele harer kunne aenhooren.
En nu, ging zy voort, zyn er geene burgers meisjens meer, het zyn allemael jufvrouwen gelyk het wel te regt in een liedjensboek van De Weerdt staet, en dat heet men kinderen der beschaving, menschen van den vooruitgang, het meisje moet voor een jaer of dry naer het pension gaen, en als het dan weêr keert dan is het eene groote juffer,
Auteursrechtvrij