De Vlaamsche School. Jaargang 8

[p. 69]

Poesjenellenspel.

teekening op steen naer een zyner tafereelen door jos. nauwens.

Een poesjenel! - wie is het niet?
Van vorst tot bedelaer!
Wy dansen op een anders lied;
De excepties zyn zoo raer!

Eer men de knepen goed verstaet
Van 't vastenavondspel
Des levens, hoe zy aerdig gaet
Die groote poesjenel;

Eer men het koorken hangen weet

Waerop zy dansen moet,

Dan wordt er dikwyls veel gezweet

Geleden en geboet.

De jongheid is zoo ezelsdom;

Zy denkt: - hier is de koor! -

En werpt de poesjenel dwaes om

Die arm of been verloor.

Hoe simpel ook dat kunstjen schynt,

Men kent het somtyds maer

Wen de ouderdom ons ondermynt, -

De excepties zyn zoo raer!

Neel.