De Vlaamsche School. Jaargang 7

Kunst- en letternieuws.

De schoone schildery de Hemelvaert van O-L. Vrouw, van den befaemden schilder Schut, is door M. Maillard hersteld en in den hoogen autaer der kerk van den H. Karolus-Borromaeus, te Antwerpen, geplaetst. Deze restauratie strekt M. Maillard tot eer. Deze kerk bezit nog twee andere schoone autaerstukken, namelyk: de Kruisrechting, van Segers en O.-L. Vrouw van den Schapulier, door Wappers; voortaen zal de schildery van C. Schut in dien autaer geplaetst blyven, en de andere op de gaenderyen naby het hoogzael.

- In de maetschappy den Burgerkring, te Antwerpen, heeft men een portret geplaetst van den beroemden plaetsnyder Bolswert. Dit portret, dat men aen het penseel van M. de Backer verschuldigd is, laet onder geene opzichten, iets te wenschen over.

- In de Maatschappij van fraaije kunsten en wetenschappen, te Rotterdam, zullen gedurende dezen winter als sprekers optreden: MM. Van Hoëvell, lid der Kamer, J.-J.-L. ten Kate, Hasebroek, Beets, gekende kanselredenaers; Vanden Bergh en Cremer en uit België MM. Jan Van Beers en Aug. Snieders.

- M. Jos. De Cuyper werkt aen een standbeeld van den befaemden Pieter Coudenberg, apotheker en kruidkundige, over wiens leven de verdienstelyke doktor Broeckx reeds vele byzonderheden heeft doen kennen.

- De zangmaetschappy Grétry, van Antwerpen, heeft op 23 december ll. haren bestuerder, M.Ch. Herreyns, een prachtig feest aengeboden, op hetwelk hem zyn portret werd overhandigd, uitgevoerd door onzen zoo gunstig gekende plaetsnyder, M. Jos. Nauwens.

- De bouwmeester der provincie Antwerpen, M. Eug. Gife, heeft een ontwerp voltooid van de nieuwe kerk der Leopoldslei, dezelve is in byna oorspronkelyken ogivalen styl; wy zullen ze weldra in plaet aen onze lezers mededeelen.

- De heeren H. Altenrath en J. Hilgers, stichtende leden der Maetschappy ter bevordertng van Kunstnyverheden te Antwerpen, alsook M. Philipparts, zyn begonnen met eenen kursus voor jonge lieden in verschillende vakken van nyverheid te geven.

- Op 23 december ll., werd er te Gent aen professor Heremans, ter gelegenheid zyner benoeming door den koning der Nederlanden tot ridder der Eiken-kroon, een banket aengeboden. Buiten de byzonderste letterkundigen en taelminnaers van Gent, waren er nog verscheidene schryvers uit andere steden aenwezig: van Antwerpen, Kortryk, Bergen, Brussel, enz.

Het gastmael byna afgeloopen zynde, heeft M. Rens, voorzitter der maetschappy, de Tael is gansch het volk, door eene welsprekende redevoering, de welverdiende onderscheiding van professor Heremans doen uitblinken, en eenen gulhartigen dronk tot langleven en volherding in den taeliever aen professor Heremans toegestierd.

Hierna heeft M. Vervier het woord genomen en eenige verzen gelezen, welke gedrukt en ingelyst waren, om ze alzoo tot herinnering aen professor Heremans aen te bieden.

M. Heremans was door deze onverwachte eerbewyzing zeer aengedaen en heeft het woord genomen; vooreerst betuigde hy zynen dank en hooge verplichting aen zyne taelvrienden uit vreemde steden, die niettegestaende het ongunstig weder, toch uit de verte kwamen, om aen die eerbewyzing, welke zyne taelbroeders van Gent voor hem hadden ingericht, deel te nemen.

Hierna heeft doktor Snellaert gesproken, en wel byzonder over de verbroedering van zuid en noord Nederland; waerna het volkslied het Neérlandsch bloed krachtig werd gezongen.

Verder heeft M. Conscience het woord genomen en heeft in eene schoone beschouwing den tyd van het verledene, het tegenwoordige en de toekomst voor de Vlamingen schitterend afgebeeld; hierin haelde M. Conscience, met zyne gewoone welsprekendheid aen, wat onze voorvaderen voor het vlaemsche volk gedaen hebben, wat wy door hen aengemoedigd, voor het vlaemsch grondbegin deden en nog te doen hebben, en wat aen de jongelingen, die ieverige jonge menschen, welke in groot getal aen de tafel waren, in de toekomst te doen stond enz. enz.; hierop volgde eene donderende toejuiching.

Verder stelde M. Conscience eenen heildronk in aen den verdienstelyken ouden Vlaming Vervier. Spreker bewees dat M. Vervier, reeds voor onze vlaemsche rechten streed ten tyde van Napoleon I, en dat hy vandaeg nog denzelfden moedigen Vlaming was, enz., enz. Elkeen juichte deze woorden ten gunste van M. Vervier, met gulhertigheid toe.

Hierna heeft M. Vuylsteke het woord genomen in den naem van het jong geslacht en heeft herinnerd dat hy is Vlaming geworden door het lezen van den Leeuw van Vlaenderen.

Het werd tyd voor de heeren van Antwerpen om te vertrekken doch vooraleer het gezelschap te verlaten heeft M. De Beucker gesproken, in naem van het grootste deel zyner taelgenooten uit de Scheldestad, en heeft die verontschuldigd welke geen deel hebben kunnen nemen aen de eerbetuiging; ‘doch ik ben verzekerd, zdgde spreker, dat alle myne Antwerpsche taelvrienden, zoo niet in persoon, dan toch met het hert hier aenwezig zyn, om mede hulde te betoonen aen den man, die de algemeene achting ten hoogste verdient.’

- De schoone schildery van Hans Snellinckx, die wylen M.P. Moons vander Straelen aen het museum van Antwerpen heeft geschonken, is geplaetst.

- M.P. Génard heeft eene levensschets van wylen M.P.Th. Moons, schatbewaerder der provinciale kommissie van graf- en gedenkschriften van Antwerpen, in het licht gegeven.

- Op 28 december laestleden had te Antwerpen de begravenis plaets van den verdienstelyken schilder A. Minguet, die in den ouderdom van 42 jaren aen de kunst ontrukt werd. De plechtigheid werd door een groot getal persoonen, van allen stand, bygewoond.

De hoeken van het baerkleed werden gehouden door MM. Huysmans, Pauwels en Delin, schilders, en Ducaju, beeldhouwer.

De afdeeling der Schoone Kunsten van het Verbond van Kunsten en Letteren had zich by den stoet gevoegd. Te Stuivenberg, waer Minguet begraven werd, heeft M. Huysmans, sekretaris der hooger genoemde afdeeling, een treffend ‘tot weêrzien’ voor het open graf uitgesproken.

Wy laten het hier gedeeltelyk volgen:

‘André Minguet is ons in den bloei zyner jaren ontrukt, toen hy, na zonder verpoozing gewerkt en geworsteld te hebben, den geluksdroom

[p. 16]

waertoe zyn talent hem recht gaf, verwezentlyktzag. Nauwelyks een jaer geleden koos hy zich eene weerdige gezellinne, waerop hy als echtgenoot die edele toegenegenheid en die onbeperkte zelfopoffering overdroeg, welke hy als zoon voor zyne goede moeder deed blyken.

Nauwelyks eenige dagen geleden, en zoo min als wy zyn wreed einde voorziende, zegde hy nog

arend bout, de wolfjager, plaetsnêe door d. verest. (blz. 13.)

aen zyne vrienden, dat hy zich in zyn nieuw atelier gelukkig gevoelde. Eilaes! waerom heeft hy het niet langer mogen zyn.

Zie hem daer thans, die arme André, hy in wien zich de oprechtheid, de loijauteit en eene boven alle beproevingen verhevene vriendschap verpersoonlykten, hy de schoonste type van den kameraed, hy is neêrgebliksemd in de koude en onverbiddelyke omhelzingen van den dood, op het oogenblik waerop hy zich nog, ten spyte der kwael die hem reeds ondermynde, sterk en het hert en den geest vurig gevoelde.

Wie weet of hy wellicht voor de aenstaende tentoonstelling zyner geboorte-stad, niet eenige nieuwe bladzyde bestudeerde, waervan de verdienste op ons allen zou weêrkaetst hebben en welke by het vergrooten zyner faem en die onzer School, hem een dier voorbygaende eerbewyzingen hadde doen bekomen, welke hy in zyne zedigheid nooit zou hebben durven betrachten.

Geliefde medebroeder, slaep in vrede, onder den grond van het vaderland en der groote Vlaemsche kunst! Uwe asch zal er geëerbiedigd worden even als uw persoon.

Hebt gy niet, gelyk wy, minder gelukkige vrienden beweent, welke door het noodlot gingen sterven in den vreemde, waer zy verre rusten van allen die hen dierbaer waren, en verre van den geboortegrond, welke gy zoo lief hadden.

Ofschoon, by zeldzame tusschenpoozen, een traen en eene bloem, aen het vochtig oog en de bevende hand van een eenzamen vriend ontsnappen, welke het toeval aen hunne verwyderde grafsteden brengt, en op den steen komen vallen die hen bedekt, hebben zy toch het geluk niet te midden hunner bekenden te rusten.

Gy rust te vroeg André, ofschoon aen de zyde van zoovele vrienden die wy nog beweenen; men sterft zeer jong op 42jarigen ouderdom; voornamelyk voor eene echtgenoote, voor eenen broeder, voor vrienden.

Doch het is een groote troost, dat gy, by het verlaten dezer aerde, u niets te verwyten hebt als mensch en dat gy, als kunstenaer, een schoonen en duerbaren steen hebt gevoegd by het gebouw, dat wy allen volgens onze middelen trachten te behouden.

Dit gebouw is de eenheid en de roem der oude en groote Antwerpsche School.’

- Men leest in den Beurzen-Courant:

‘Dezer dagen is van de pers gekomen te Antwerpen, een nieuwe bundel novellen van den heer J. Van Rotterdam: Oude Vrienden. De schryver behoort tot onze goede novellisten; duidelykheid en netheid van voordracht, eenvoud van plan, zonder daerom het roerende van zekere toestanden uit te sluiten, gemoedelykheid en, wat wy vooraen dienden te stellen: echt zedelyke strekking, ziedaer waerdoor de vertellingen van den heer Van Rotterdam, die daerby zich een der ieverigste schryvers toont, zich onderscheiden. De bundel bevat vier stuks: Ramp en zalving, Het steenen Kruis, De Jood was de dief, Arbeid en ledigheid. De novellist heeft daerin eenige goede typen geschetst, en het werkelyk van zyn verhael opgeluisterd door keurige en frissche schilderingen. Voegt men daerby dat het werkje netjes gedrukt, en versierd is door vele houtsneden, en men zal er niets moeten byvoegen om het den vlaemsch-lezende huisgezinnen aen te bevelen.’

- Om eerstdaegs te verschynen: Volksliederen van Frans de Potter, gedeeltelyk op bekende zangwyzen, gedeeltelyk op muzyk van Fl. Van Duyze, J. De Vulder, F. Van Herdeele, Ch. Boelaerd, A. Grisar, enz. Prys 1.50 fr. vrachtvry t' huis besteld.

D.V.S.