De Vlaamsche School. Jaargang 6

Aen Stanza.

I.

Ten avondwind zacht reuselt in de boomen,
En 't zilvren manelicht weemoedig lacht,
Zit ik alleen, aen u alleen te droomen,
Lief kind, dat myne ziel verstroosting bracht.
My dunkt ik hoor in 't bladerengerucht,
Een' zoete stem die my uw name zucht.

Wen thans een feest my wenkt in vreugdezalen,
Waer 't dansmuziek de hupsche snaren streelt,
Waer 't schoon geslacht wil om ter schoonste pralen,
My is 't daer koud, - die vreugdegalm verveelt:
En toch my dunkt 'k hoor in dat woest gerucht,
Een' zoete stem, die my uw name zucht.

Wen weemoed thans myne arme ziel verovert,
Die d'ondergang van vele hoop beweent,
Als troost en heil me in eens zyn weggetooverd,
En myn verbitterd hert te breken meent,
Hoor in een' stem, - de donkre wanhoop vlucht, -
Een' zoete stem, die my uwe name zucht.

II. Aen Stanza 's lieve jonge zuster.

Teeder schittrend is het dagen

Van een lentenmorgenstond;

'T bloemenkelkje ontplooit zyn blaedjes,

'T vogelyn speelt dartlend rond.

Minlyk kind, zoo lief en streelend,

Is ook 't dagen van de jeugd;

Alles lonkt ons dan in 't leven,

Alles wenkt ons tot de vreugd.

En dat lieflyk is uw deel thans,

Zanggetoover, kleurenpracht,

Streelen u en oor en oogen

En uw droomen in den nacht.

O ge weet nog niet dat 't leven

Ook eens bitterheden biedt,

Dat ons altyd geene troost wacht,

Neen, lief kind, dat weet ge niet.

En daerom gy zyt zoo vrolyk

Speelt en juicht en schaterlacht;

Nog geen wolkje heeft heur schaduw

Voor uw hoofdjes licht gebracht.

Doch, lief kind, hoop vry op morgen;

Droom niet aen des levens zwert!

Gy zult steeds genoegen vinden

In uw rein en edel hert.

Moederliefde, zusterliefde,

Bieden u hun heil en zoet,

Omdat gy zoo têervoelig

En zoo zacht zyt van gemoed.

O bemin hen! min hen innig

Min wat schoon en goed is kind!

En zyt zeker dat gy later

Zoo als nu steeds blyheid vindt.

C. Verhulst.