De Vlaamsche School. Jaargang 5

Herinnering.
Den weled. heere C. d'H... de St...

Teemoedig schoon verdween de zon in 't westen;

De golven speelden op het oeverzand;

De meeuwen roeiden langzaem naer hun nesten;

- Wy zaten eenzaem, mymrend, by het strand.

De garnaetvangers stapten ginder henen,

Met net en mand, door 't woelig golvenschuim;

Zy waren ras ons uit het oog verdwenen

Als schaduwen, in 't heerlyk, eind'loos ruim.

Ginds naer heur hutte toog een' visschersvrouwe

Met spoed, aen ieder hand een blozend kind;

Men zag van achter 't duin den rook der schouwe,

Die zacht in wolkjes voortdreef op den wind.

Wy zagen by het strand ook knapen spelen,

Die schelpjes zochten by een waterplas. -

Niet waer dit tafereel kon ons zon streelen,

Omdat het toch zoo lief eenvoudig was? -

Ver zagen wy een schip snel henen varen,

En droomden aen de lieden daer aen boord,

Die roekloos zich vertrouwden aen de baren,

Om heil te vinden in een ander oord.

Het zuiden baedde in nevelschemeringen,

Die somber blauw oprezen in 't verschiet,

En treurig op de donkre duinen hingen,

Die men zoo ver het oog draegt, ryzen ziet.

Die schoone zee! die verre zwarte boorden,

Dat alles bracht de weemoed in ons hert,

Het wild gezang dat wy bestendig hoorden,

Was voor ons zielen zoo vol stille smert!

Het was my droef daer in die schoone streken;

Ik hield myn blik naer 't noorden soms gericht,

En dacht terwyl 'k een trane voelde leken:

- 't Is ginder toch dat 't oord myns herten ligt! -

C. Verhulst.