Niet minder beleefd zyn de Wortel-opkoopers (calathuslatus) en een ander insekt de ‘Zabrus-giblea’ die in hunnen larventoestand, in den Herfst, geheele velden vernielen en daer zy, tot het derde jaer toe, als larven onder den grond verblyven, zullen zy het tweede jaer hetzelfde doen, indien de landman het wagen durft voor de tweedemael op dit land te zaeijen. Ook de larven van zekere vliegen de ‘Tijulides’ alsmede de (amphimalla) en de graenloopers, die als larven onder den naem van draedwormen bekend zyn, zyn hevige vernielers van het graszaed. In Zweden en Engeland vernietigen zy dikwerf den geheelen oogst.
Heeft de plant eindelyk deze gevaren doorstaen en is hy in zynen schoonsten tyd, den tyd der bloeisels, gekomen, dan zyn het de gevleugelde vyanden welke hem bedreigen. By nacht, in den maneschyn, vallen geheele zwermen van terwsnacken op hem aen, en leggen hunne Eijeren in de teedere bloeisels.
Het vruchtbrengende stof der stofdraden dient aen de jonge larven tot voedsel, en de plant blyft zonder zaedkorrels. Later als de jonge kiem reeds gevormd is, en de bloem nog in den staet van melk verkeert, dan zyn het de Loopkevers en amphimalla, die zich gedurende den dag in den grond verschuilden, maer by nacht hunne schuilhoeken verlatende, tot de veelbelovende aren opvliegen en deze met gretigheid vernielen.
Eindelyk oogst de landman wat het schadelyke insekt hem overliet en hy dankt God voor den ryken zegen. Maer al te dikwerf heeft hy zich verheugd vóór den tyd. De spookachtige, nooit rustende vyanden volgen hem in huis op. Door spleten en vensters kruipen de kleinere insekten in gestalten van corianders, graenmotten en ander korenvreetend gedierte de schuren binnen, leggen duizende aen het oog onzichtbare eijeren in het graenzaed, en later vindt de landman niets als pellen in plaets van bloem.
Doch keeren wy onze blikken van dit beeld van vernieling en laten wy af de levende schepsels der natuer in ons verhael aen te raken: overal op den grooten aerdkring waer wy onze blikken op menschen en dieren vestigen, het zy te land, het zy ter zee, overal vinden wy eeuwig hetzelfde eenvormige, treurige schouwspel van vernieling en dood; van zich vervolgende en verscheurende volkeren en geslachten. Verlaten wy dan die tafereelen van dwingelandy en keeren wy tot het teedere en minzame plantje weder, waer alles van blyde hoop en zoeten vrede spreekt, want nergens zal het stille gevoelvolle hert eene geestige rust ontmoeten als in de heilige natuerkracht, als in het stille leven der planten, of in het beschouwen van den loop der eeuwige sterrenwereld.
Rudolph Erkens.
Auteursrechtvrij