Aen myne zuster Maria van Ryswyck, by hare inwyding als gasthuisnonne te Zeele.
Onuitgegeven gedicht door Th. van Ryswyck.
Als het vaderoog des Eeuw'gen,
Op den zondaer nederblikt,
En zyn goedheid, stervelingen,
Tot een heil'ger doel beschikt;
Als de Godheid, uitverkoor'nen
Uit het schuldig menschdom kiest;
Dan, hoe fel de hel mag lokken
En de wareld rampt en briest;
Dan verbreken alle strikken,
En verzwinden licht en ras;
En de slagboom die hen hindert,
Kraekt en breekt als 't brooze glas.
Hy, 't verleden en de toekomst,
Van het noodlot en de tyden,
Eeuwig, eeuwig is zyn wil!
Zuster! ja, dit kunt gy tuigen:
Van uw vroegsten kindertyd,
Oefent gy u in de godvrucht,
Doch, op 't glibbrig pad gevoorderd,
Werdt gy heen en wêer getrokken,
Waer u 't lokaes tegen glom;
En het lokaes van de wareld
Scheen voor uw verbaest gezicht,
En verslingerd op heur glanssen,
Duislig van heur tooverlicht,
Greept gy haestig naer heur schynschoon...
Maer op 's Eeuwigen bevel,
Doofde en brak 't bedrieglyk dwaelspook,
Soms laet de Almagt 's warelds listen,
Tot een zeker hoogte gaen,
Om voor 't oog haer meer te treffen,
Om haer dieper neêr te slaen;
En dan blinkt Gods eeuw'ge wille
Der verbaeste en zwakke wareld,
Die zich al te licht bedroog.
Zuster! tot Gods dienst geroepen,
Door Gods vinger aengeduid,
Heden hebt g' uw doel verworven,
En gy werdt des hemels bruid.
Ja, uw roep is echt en zalig:
Steun der kranken in den nood,
Strek ten steunstaf aen de zwakken,
En verwerf den armen brood.
Zy Vincentius uw geleider!
Help het ouderlooze kroost,
Dat de wareldling niet aentrekt,
En zoo bitter smeekt om troost.
En de Heere zal 't u loonen,
Als zyn Engel u komt halen
Voor den eeuw'gen bruiloftsdisch;
Daer zult g' in der zael'gen reijen,
Met een onverwelkbre kroon,
U in eeuwigheid verheugen -
God schenke u 't beloofde loon!
20 July 1840.
|
|
Auteursrechtvrij