De Vlaamsche School. Jaargang 3

[p. 25]

De kursaal te Oostende.

Geen vreemdeling zal Oostende bezoeken, al kon hy er slechts eenige uren verblyven, zonder een uitstapje naer den dyk te doen, die de stad tegen de woede des Oceaens beveiligt.

En dit is niet te verwonderen. Het gezigt dat zich daer opdoet, het heerlyk tooneel dat daer het oog bekoort, de frische lucht die men daer inademt, het uitgelezen gezelschap dat men daer des zomers ontmoet, alles dryft den vreemdeling, zoo wel als den ingezetene der stad, naer deze wandeling.

Verbeeld u, een dyk van meer dan 700 meters lang en 10 meters breed, langs de eene zyde door stadsgrachten omgord, terwyl gy langs de andere zyde het effene strand of de wispelturige golven, die tot tegen uwe voeten klotsen, ontwaert. Eene bonte menigte zweeft onophoudelyk naest uwe zyde, al de talen van Europa klinken welluidend aen uwe ooren. Nu is het water hoog, dan laeg; van daeg slaken de kabbelende golfjes der zee, zoo zacht en lieflyk tegen den dyk, als waren het deze eens zoetvlietend' beekjes of eens sluimerend' meers; morgen dryft de woedende wind de zee tot eene vervaerlyke hoogte en werpt deszelfs schuimende baren met eene onweêrstaenbare kracht over den dyk henen. Heden glyden de schepen en bootjes met uitgespreide zeilen over den gladden stroom, later slingert het krakend wrak, door den huilenden storm gezweept over de hemelhooge golven. Stoom- en zeilschepen, speel- en vischschuitjes varen de haven in en uit, en verlevendigen die onafmeetbare vlakte welke men telkens met een nieuw genoegen weder ziet. Dit grootsch tooneel is zoo verrukkend en zoo indrukwekkend dat het den aenschouwer als op de plaets boeit waer hy het heeft bewonderd.

Hoe bekoorlyk moet dan het verblyf te Oostende niet wezen, wanneer men by de schoonheden der natuer, die zich alle oogenblikken afwisselen, de aengenaemheden voegt welke de verschillige inrigtingen opleveren door de nyverige inwooners daergesteld om den vreemdelingen gemak, aengenaem tydverdryf en vermaek te verschaffen. Onder die inrigtingen verdient de Kursaal, waervan wy hier eene teekening mededeelen, zonder tegenzeg de eerste plaets.

Dit lieve gebouw staet omtrent halfweg des zeedyks; eene brug, over stadsgrachten geworpen, brengt den bezoeker in eenige sekonden van de markt tot de Kursaal, die in het jaer 1852, volgens het plan van den bouwmeester Beyaert, van Brussel, werd opgericht. Men gaf dezer smaekvolle vergaderplaets van allen die tot de hoogste standen der zamenleving behooren, den duitschen naem van Kursaal. Die benaming welke men byna in al de badplaetsen van Duitschland ontmoet, beteekent: Vergaderzael voor degenen die hunne genezing komen zoeken. Dat de Kursaal van Oostende deze benaming eer aen doet weten al degene die ze bezoeken, en men moet een onverbeterlyke menschenschuwer zyn, of door eene ongeneesbare

[p. 26]

kwael aengetast wezen, om niet in de gezellige kringen, welke zich daer vormen, een volkomen herstel te verkrygen.

De Kursaal gelykt een klein paleis, welkers bouwtrant niet te bepalen is: hy is noch moorsch, noch venitiaensch, noch arabisch, noch middeleeuwsch. De orden en de denkbeelden zyn zoo fantastisch door elkander gemengd en maken een zoo bevallig geheel uit, dat men met den eersten oogopslag over de aengename zamenstelling is verwonderd.

Vooraen staet een breede zuilengang met een evengroote balkon bekroond. Het hoofddeel des gebouws verheft zich daer achter en ryst zwierig met zyne doorzigtige dry torentjes in de hoogte. Rechts en links houden platdakige zyvleugels aen het middendeel. Eene uitgestrekte gaendery, aen beide uiteinden met een afgezonderd kiosk bezet, en door eene liefgewerkte leuning omgord, laet de vreemdelingen toe van alle zyden het nooit verzadigend gezicht der zee te aenschouwen en de gezonde en immer frische lucht in te ademen.

De groote zael, waer muzyk, dans en aengename onderhoud, de uren als rook doen voorbysnellen, is betooverend schoon. Men zoude zich in een moorsch paleis geplaetst wanen. De behanging, stoffering en versiering zyn zeer prachtig, en door den versieringschilder Tasson-Snel, van Brussel, met zoo veel smaek en frischheid opgemaekt, dat elke vreemdeling zich, als het ware, gedwongen vindt, dit juweeltje herhaelde malen te komen bewonderen.

Eene der zydszalen dient tot rook- en speelkamer, terwyl de andere voor eetzael is bestemd.

De Kursaal is, in een woord, eene schoone, nuttige en aentrekkelyke inrichting die tot nu toe door geene andere te Oostende is overtroffen.

Aug. Van Neste-Vitse.

Ostende, 1857.