De Vlaamsche School. Jaargang 2



[pagina 1]

Vaderlandsch lied. Wie zyn die schilders, ryk aen geest, Die wondren schiepen om het meest, En hoogst in eere woonen, Wier kunst, alleen volmaektheid naest, Euroop na eeuwen nog verbaest? Dat, Vlaendren, zyn uw zonen! Door wie uw kroon een luister nam Dien nog geen ander volk bekwam! Waer ryst zoo menig torentop Stout uit den grond ter wolken op, Als trotsche gloriestaender; Waer klonk des dichters vrye toon; Waer wierp de wetenschap heur troon? 't Was op uw erve, ô Vlaender! Waer 't volk reeds 't licht der vryheid zag, Toen de aerde nog aen boeijen lag! Wie is dat volk, zoo trouw van aerd, Dat moed aen deugd en grootheid paert, Befaemd, gevreesd sinds eeuwen; Die mannen met het streng gelaet, Waerop geen vrees te lezen staet? Dat zyn de vlaemsche Leeuwen! Zy wyken voor geen dwinglandsstoot: Hun trotsche leus is: Vry of dood! Zoo is het volk dat, hoog in faem, Euroop deed buigen voor zyn naem, En nog zyn rang doet gelden; Dat doek en marmer spreken deed, De kiem der groote kunstschool smeet Op Vlaendrens ryke velden, En daer de zegepalmen bracht, Door eigen roem, door eigen macht!
[pagina 2]
Zoo klom het nietig plekje grond Waer 't ryk der kunsten oorsprong vond, Aen de eerespits der volken; En daer geen land meer lauwren gaert, Zoo houdt de kunst heur troon bewaerd By ons, heur weerdste tolken; Waer 't jongste kroost voor 't heilig vuer Nog blaekt met onverflauwden duer! J. van Assche. Laethem St-Marten, 1856.