Kinderen en kinderspelen.
(Vervolg en slot. Zie bl. 69.)
Nu ken ik nog andere kleine snaken, doch dezer spelen zyn min dichterlyk, en, lieve hemel! ik weet ook niet heel goed of ik aen hunne bezigheden den naem van spel wel geven mag. Zy zyn de vagebonden, de landloopers der kindschheid. Van jongs af, voorzien zy zich van eenen stok, aen welks eene uiteinde zy eene wyde slip, snyden en met dit soort van mik gewapend, loopen zy van den morgend tot den avond langs merkten en straten. Ander speelgoed bezitten zy niet; ook worden de riolen en keldergaten door die kleine halfnaekte of met verhakkelde lompen bedekte lazaronis met voorliefde bemind. Tusschen de yzeren kelderstaven en langs de openingen der riolen, visschen zy zoo lang met hunne mik, tot dat zy eenig verloren speelgoed van vreedzamere kinderen gevonden hebben, en wanneer zy deze laetste ergens spelende ontmoeten, ontrooven zy hun, kwaedaerdig, de bontgekleurde beeldekens of de fyn geslepen marbollen, om die achter eenen straethoek, met andere kleine vagebonden van hun slach, op eenen eenigen worp te verspelen.
Zyt gy nog nooit voorby een huis gestapt dat men bezig was met af te breken, om dit door een nieuw gebouw te vervangen? Voorzeker, niet waer? Welnu, dan hebt gy er ook voor vast eene heele wolk dier kleine ledigloopers bemerkt. En wilt gy weten wat zy daer deden? Treed eens naderby en gy zult zien dat zy de koperen of yzeren nagelen, de verlorene stukjes lood of glas uit het steengruis byeenzamelen, zoo niet dan kloppen zy met eenen straetsteen de yzeren staven, leden of krammen uit de oude neêrgehakte balken, en des avonds, vooraleer zy zich naer huis begeven, verkoopen zy den opgezamelden buit, en het geld ervan besteden zy aen fruit, koeken of andere snoepery.
Maer de Werf, de vlieten en de dokken, de plaetsen waer de schepen laden en lossen, dat zyn hunne geliefde byeenkomstplaetsen. Een boomtakje, eene hand groot, is hen genoeg om kennis te maken met de kisten of vaten suiker die op de kaeijen wachten om naer het magezyn vervoerd te worden. Zie eens hoe daer ginder die kleine vagebond, den arm tot aen den schouder in dit vat honing dompelt en een weinig verder die anderen, hoe zy zich de zakken met krenten en amandelen vullen.
Denk toch niet dat die kleine snaken werkzucht bezitten. Oh! neen, zy haten integendeel het werk. De echte arbeiders zyn nooit in hunne kindschheid, vagebonden geweest; het meestendeel der werkzuchtige menschen hebben hunne kinderjaren op het veld doorgebracht en zyn zich eerst op lateren leeftyd, tydens hunne jongelingschap, in de stad komen vestigen. Die kleine lazaronis, worden later om eenige centen te verdienen pakdragers, gidsen, of wat weet ik nog al; met een woord, zy zullen een ambt uitoefenen dat hun weinig tyds vraegt en het overige van den dag brengen zy in kroegen en snapshuizen door, en wanneer het gebeurt dat er eenige dagen verloopen, zonder dat zy iets verdienen, welnu, dan zullen zy werken, doch slechts éen dag en niet langer; dan worden zy sjouwerliê, en het weinige dat zy met dien arbeid gewonnen hebben, zal nogmaels dienen om in het snapshuis verzwolgen te worden.
Ho! zoo het mogelyk is de kwade neigingen by de kinderen te doen vergroeijen, dat de ouders zich dan toch geene moeite sparen, want anders genieten voorzeker die vroegtydige vagebonden, die verhakkelde lazaronis, allen eens de gastvryheid die het staetsbestuer in tucht- en rasphuizen de landloopers en dieven voorbehoudt.
Auteursrechtvrij