Refereyn op't Blasoen.
O Reden-rijcke Maecht! gy die oyt had vermaken
In Apelles Handtwerck, als nut in uwe zaken,
Ontfangt dan danckelijck dese sijn Schilder-kunst,
D'welck u geoffert werdt. Siet Liefd' die ons deed' haken
Onder de schaduw' van u Aker-boom te g'raken.
Versmaet niet ons kleyn gift, maer merckt de grote junst
der Acoleykens blaeu, al bloeyens' op het dunst:
Niet te min sullen dees oock in u Tempe blincken,
En vermeeren den Krants die u is toe gewunst,
Op u loflijcke feest wel waerdig te gedincken.
Neemt aen dan zuyv're Maecht, het geen wy u hier schincken,
Als Huys-raet in u Huys, 'tzelfd' op een stede // zet
Tot een gedachtenis: Op den zin mede,, let.
Om wel recht te verstaen d'inhoudt van dit Merck-teken,
So ziet de Beelden aen, die stomlijck zonder spreken
hier doen een klaer bewijs van 'twoort Met min versaemt,
Soo't op den Pinxter-dach wesentlijck heeft gebleken,
Wanneer ontfangen wierdt het Ampt om recht te spreken,
In de vergadering van Gods Gezanten genaemt,
Daer sy waren by een, eendrachtig soo't betaemt,
Op wiens (zo dit uyt-beeldt) den Heyl'gen geest quam dalen,
En wierden dadelijck vol wijsheyt ongeblaemt,
Om te preken uyt liefd' met veel verscheye talen,
Haer vreedzame Gemeent eens gezint t'eenemalen:
Dit's om 'tminlijck verzaem med' te bedieden // kloock;
Och oft tot allen tijdt haer so geschieden,, oock!
Op het Minlijck verzaem daer dient wel op geacht,
Ghy die redens naem voert, hout het in u gedacht:
Want 'tselfd' behaeglijck was de Vader aldermeest,
Wiens Soon den vrede brocht het Menschelijck geslacht,
En voor sijn Hemel-vaert op 'thoogst beval d'Eendracht
sijn Jongeren te zaem, d'welck vreedzaem zijn geweest,
So-men dat klarelijck in haer handeling leest.
Merckt dan ons Kamers Merck wel waerdig op te mercken,
Want 'tminnelijck versaem d'oneenigheyt geneest,
In Huys, Stadt ofte Landt, in Gemeenten en Kercken,
Ja met minlijck verzaem deed' Christus heylzaem wercken,
Doen wy waren verdwaelt als Gods Vyanden // veer.
Heeft ons met Godt vereent door Liefdens banden,, weer.
| |
Het minnelijck verzaem is oock lieflijck in't houw'lijck,
'tMaeckt tusschen Man en Vrou eendragtigheyd getrouw'lijck,
Waer door God dies te meer sijn zegening haer geeft:
Oock door 'tminlijck versaem sijn Land en Ste'en opboulijck,
De welck vallen ter neer door twist en onmin groulijck,
So dat de Neer'ng vergaet, ende 'twelvaren sneeft.
Maer die Met min versaemt, of daermen liefde heeft,
Daer komt de vrede voort: Want Liefd' kan't al verwinnen,
Gramschap, Haet, Twedracht, Nijt, en 'tgene dies aenkleeft,
Sal 'tminnelijck verzaem door liefde al verslinnen:
Ja 'tGediert is geneycht te verzamen met minnen,
Hoe veel te meer ter plaets daermen met vrede // meest,
Nu Met minne versaemt hier in dees rede,, feest.
Vrolijck met weldoen.
|
|
Auteursrechtvrij