Vlaerdings redenrijck-bergh
(1617)–Anoniem Vlaerdings redenrijck-bergh–
Auteursrechtvrij
[Folio N3v]
| |
Refereyn op't Blasoen.
Ga naar margenoot+GElijck een Levende jonst de Moabitsche Vrou,
Tot haer Mans Moeder dreef, so datse niet verlaten
(Noch om 'tsy dit of dat, noch doot, noch leven) wou,
Den Naémi, hoe wel dat sy in droefheyt Saten.
Alzo Aensiet de Liefd', so hebben w'uytter maten
Vervrolijckt onsen geest, en met een vast besluyt
Besloten, nimmermeer te wand'len vremde straten,
Ga naar margenoot+Al gaet de Arpa wech, en keert haer van ons Wt
Levender is de jonst tot Christi ware Bruydt.
Wie sal ons wederom te rug van Sion wenden?
Ga naar margenoot+Ziet hier de zoete Liefd', wiens geestelijck beduyt
'Twitte Lavendel roemt, d'wijl haer lof niet sal enden.
Wel die uyt 'slevens Ionst de heyl'ge liefde kenden.
Ga naar margenoot+Abraham den vrit trock met ons oude Moeder
Sarai uyt Chaldeén van 'sHemels gunst verwist:
Maer ziende d'Harders strijt, sprack tot Loth synen Broeder,
(Oft Neve) lieve ziet dat hier zy genen twist,
Als tusschen u en my. O broeders! siet, en ist
Alzo oock niet met ons? wy twisten nu te gader
In zaken des geloofs; wanneer men Liefde mist,
So wort d'onmin vergroot, en d'eerzucht maecket quader.
Spraecken wy insgelijck met d'Oude wyse Vader:
Lieve laet d'Harders als met d'Harders met verschil
Niet twisten: O Gelooft! de Liefde quam ons nader;
Ga naar margenoot+Dan groeyden d'enigheyt in een hardt, zin, en wil:
Want Liefd' is vriendelijck, lanckmoedelijck en stil.
De Liefde draecht haer niet met allen yets oneerlijck.
Ga naar margenoot+De Liefde kan niet licht of opgeblasen zijn.
Sy soeckt haer eygen niet. Sy is niemants goet begeerlijck.
De Liefd' is in der daet niet in gepronckte schijn.
De Liefd' verbittert niet, of zecht dat's u, dat's mijn.
De Liefd' gedenckt geen quaet: nimmer sals' haer verblyen
In onrechtveerdigheyt, tis haer een smert en pijn;
Sy hopet alle ding; S'is lijtsaem in haer lyen;
Sy zoeckt noch twist noch haet, noch spits vernuftich stryen.
De Liefd' sal nimmermeer ophouden noch vergaen,
Als kennis gaet te niet, ja zelfs de prophecyen:
Dan sa't geloof noch hoop volharden noch bestaen:
Maer Liefde blijft alleen geseten boven aen.
| |
[Folio N4r]
| |
De Prins die ons alleen herbaert Wt 'slevens jonst,
Die heeft ons syne Liefd' zorchvuldichlijck bevolen.
Wie in sijn Liefde blijft, dat's een wellevens konst,Ga naar margenoot+
Dien zellefden zal hy bevryden voor het dolen:
Dees liefde leertmen niet in d'werelt wyze scholen,
Maer Christus d'ware Liefd' die geeft ons dit bevel:Ga naar margenoot+
Blijft segt hy in mijn Liefd', mijn Liefd' is onverholen;
Voor u stree en verwon ick Doot, Duyvel, en Hel:Ga naar margenoot+
D'wijn-pars trad ick alleen, ô! ziet in Israel
En was geen man met my die my heeft helpen dragen.
De Ióón die grepen my, en hebben wreet en fel
Mijn leden op het hout des kruyces aengeslagen,
'kVerkoos u door mijn Liefd' ô Mensch voor 'sWerelts dagen.
VVt levender Ionst. |
|