Vlaerdings redenrijck-bergh

Gesangh,
Ter eeren des Poëts Iob vande VVael.

GHY Volcken die veel leest
het Dicht van meenigh Geest
En na des Dichters dichten
de Luyden sult verrichten:
Van 't moy geeft ghy haer eer,
Van 'tslecht oneere weer.
Doch ick ken, 'tiss 'tbehore
van die dicht brenghen vore:
Maer wilt Slecht ende recht,

[fol. b2r]

 

Ons Poët (Wijsheyts Knecht)

 

Die hier na sijn Persone,

 

Sijn Dicht Slecht stelt ten tone,

 

Nier oordelen voor plomp,

 

Al is syn dicht hier lomp:

 

Want hy doet't uyt gheen plompheyt,

 

Noch onbekende lompheyt:

 

Maer met weten voordacht

 

Sijn rijmpje hy betracht,

 

Dat hy onlangs gelede

 

in veler by-zijn dede,

 

Doen 'tgemeen onverstandt

 

hem on myn dicht sprack schandt;

 

‘Het viel'er wat te treflijck,

 

Het docht haer onopheflijck,

 

S'en konden't niet verstaen,

 

'tHiete qualijck ghedaen:’

 

Waer op hy d'onbekende,

 

Dit (het rijmpje) voorwende:

VVEl, wel, ick sal het Dicht na mijn Weun-stede smeden,

En so d'Inweunders zijn, sal ick den Zin bereden:

Maer woond' ick t'Amsterdam, of in Leyden gheleert,
Ick smede beter Dicht, en worde bet ge-eert.

Wilt dan onsen Poëte
na syn Dicht niet uyt mete:
Maer geeft hem, die Landts wijs
wil volgen eer en prijs:
Ick derf wel vry'lijck zingen,
Iob is d'eer van Vlaerdingen.

I.C. Branthuysen.