De Vlaamse Gids. Jaargang 83

[p. 28]

Tumulus

Voor F.D. en G.W.

Twee lijken liggen, oud-vertrouwde ouders, koud
en stijf, die zich bewogen, woorden spraken, (bloed
liep warm), hun stem uniek, zijn blik (half opgericht,
aarzelig - vragend, doof zijnd) hing aan mijn gezicht.
Bewonderenswaardige eeuwelingen, beider moed
voorbeeldig - die ik liever nooit ontmoet had toen,
ik zoek ze, vind ze niet; ze waren er, als was
niet een er, steeds: verzonken in hun ziel, voor zich.
In ander tijdsbestel verbonden zonder ons
was slechts haar hartstocht hij die haar ontbrak, haar plicht,
der dochters wonde, worm aan wortelstok, verlies.
Goden, het was een niet en anders was er niet.
Instandhouding ononderbroken stal de zoen.
Ik plengde niet! In dit onzijn: 't gedicht.

Christine D'haen