De Vlaamse Gids. Jaargang 79

[p. 32]

Leo Pleysier
Gedicht

Alles is er nog

Oma zegt: we zijn
niet thuis, al mijn kleren zijn
weg, geen kousen meer
om aan te trekken.
Het bed staat in Poppel
aan de grens.
We zijn
niet meer thuis.
Opa zegt: we zijn wèl thuis.

Hij trekt het glasgordijn weg voor het raam.
De tuin, het gras,
de eiken langs de straat,
de woonst van onze buurman en
gindse witte boerderij:
kijk maar, zegt hij,
alles is er nog.
Hij slooft zich uit,
hij kan het niet verdragen.
Kijk dan toch! zegt hij,
hier ligt het brood, daar het tafellaken,
onder de kast uw gemakkelijkste schoenen, alletwee:
we zijn wèl thuis.
Niet thuis, zegt zij.

En wat deden jullie?
Wie?
Wij? Oh, wij keken toe. We zwegen.
Wij gaven trommeltjes op de ruiten.