Theo Kars autobiografisch
Theo Kars is vooral bekend als oprichter, samen met Boudewijn van Houten, van het literaire tijdschrift Tegenstroom, tijdschrift dat gefinancierd werd met de opbrengst van oplichterij, praktijk waarvoor ze werden veroordeeld. Dat was in 1964. Kun je zeggen dat het daarna met Kars bergaf ging? Hij schreef nog een hele reeks werken waarin de erotiek nogal centraal staat, en publiceerde zopas de roman Losbandig leven.
Losbandig leven is geen roman, maar een lichtjes vermomde, in de hijvorm geschreven autobiografie. En wat er in beschreven wordt heeft slechts heel vaag iets te maken met wat de titel suggereert.
Er zijn geen domme vragen, zegt men, enkel domme antwoorden. Is dat zo? Ik weet het niet. (Is dat een dom antwoord?). Maar ik weet wel iets anders, en zelfs met grote zekerheid: er zijn geen vervelende levens, wel vervelende levensverhalen. En deze jongste roman van Kars is hiervan een uitstekend bewijs. Waarom hij in plaats van een echte autobiografie te schrijven zonodig zichzelf Eric Koenen wil noemen, het tijdschrijft Tegenstroom nu Tegengif werd, enz... wordt op geen ogenblik duidelijk. Het verhaal blubbert eindeloos over oninteressante anekdoten en zogenaamde gebeurtenissen, het is allemaal lullig opgeschreven, hypocriet en dus pietluttig en laf, pretentieus en dus dom. Er gebeurt niets wat men opwindend, boeiend, mooi, ontroerend, origineel of verrassend kan noemen, het is allemaal zo plat en zoutloos verteld dat het tenslotte overkomt als onwaarschijnijk.
Fernand Auwera
Theo Kars, Losbandig leven, Uitg. Loeb, Amsterdam, 1988, 304 p.
Auteursrechtelijk beschermd