Zonde van het papier
In 1956 publiceerde Rudi van Vlaenderen bij de Amsterdamse uitgeverij Querido het thans totaal vergeten boekwerkje Allemaal echt gebeurd. Toon en stem, stijl en ideeën waren zo sterk verwant aan het werk van Louis Paul Boon dat het boek nooit een kans kreeg. Zonder Boon zou het nooit hebben bestaan, maar alleen zonder Boon had het een eigen leven kunnen leiden, en was het ongetwijfeld ontvangen als een beloftevol prozawerk. Mutatis mutandis geldt hetzelfde voor het debuut van Stef Vancaeneghem, Zonde van Nini, dat in alle opzichten ondenkbaar is zonder Het verdriet van België. Het frappantste verschil schuilt in de lengte: Claus' werk telt 774 bladzijden, Vancaeneghems als ‘roman’ omschreven publikatie 92. Die getallen weerspiegelen zo ongeveer ook het niveauverschil.
Georges Wildemeersch
Stef Vancaeneghem: Zonde van Nini. Hadewijch, Schoten, 1987, 92 blz.
Auteursrechtelijk beschermd