De Vlaamse Gids. Jaargang 70

[p. 60]

Joris Denoo
Gedicht

Ik besta in de stad en de rest
is verdriet, 's lands verdriet van
bruut nationaal pech en 's mans
motorpech op de godverlaten melkweg.

Ik zeg een wisecrack maar spreek
in playback. Lippend vul ik een
lotto in. Tellend een tiercé. Hoezee.
Wie af is die doet niet meer mee.

Goed dat om in te schuilen de stad
het bestaat. Alleen. Ik denk sparta
en hoop athene. Een uil in een nis is
een gedroomd produkt van de geest geweest.

Ik besta dus ik zeg en ik schuil.
Mijn verdriet is landelijk, mijn pech
ongedroomd. Ik schuil vóór ik zeg dat ik
besta. Want ik hoop en ik droom ook. Basta.