De Vlaamse Gids. Jaargang 63

[p. 48]

Phil Cailliau
Apologie voor de bewaakster van rode marmerzalen, Atlanta

(Catharina, kleurenvrouw en toegevoegd leven)

Catharina, de laatste van een volk
dat ook het onze is.
Zij spreekt en verzamelt
het vruchtvlees als een eindeloos
schaamgehemelte.

Eens, in sluierende slavendracht
zullen wij haar opgraven. Rustig.
Ademend met de stem.
Zij betreedt opnieuw haar wervel
en haar weinig melk dan.

Wij zullen ons langzaam ontkleden.
En zie, haar aarde: zij rondt
de stille lippen. Schedels ontwaken.
Prevelen:

vooraleer het ongedierte
zijn schalen hardt: oogst haar.

Bewaakster van rode marmerzalen:
zelfs tégen elke wil
bekruipt haar het brons.

Zo weten troon en kroon de bloedtekens
te dragen zonder mijneed, zonder
initialen van de schoot.