De Vlaamse Gids. Jaargang 61

[p. 38]

Pieter G. Buckinx

Hoog in de kruin

Hoog in de kruin
verschrompelen de laatste vruchten.

Takkebossen branden in de boomgaard.
Het herfsthout geurt
naar wierook en lavendel.

Diana roostert appels
in de vlammen.

Maar als zij plots de klokken
van november hoort,
de klokken voor de doden,
dan vlucht zij in haar kindertijd
en schuift de grendel
voor de poort.

Doorn van verdriet

De notelaar is met goudglans getooid.

Gij kijkt naar het tuinhuis
waarin de netelspin loert.
Uw glimlach werd ouder, liefste,
maar minzamer dan ooit.

De moedervlek op uw schouder
is donkerder geworden.

Uw nooitgeboren zonen stoeien
in het najaarsgras
onder de appelboom.

Doorn van verdriet.
Niet huilen, liefste,
hard zijn als steen,
vorstinnen huilen niet.

[p. 40]

Vorstenspiegel

Teken dit op in gotische letters
in het Boek met gouden slot,
teken dit op met lombarden
uit zilver en bladgoud gesneden
en met vogels en bloemen in de rand,
teken dit op voor de eeuwigheid:
‘Kraak de tralies van mijn troon,
breek mijn kroon en mijn degen,
strooi mijn sieraden in de wind
en geef mij een vorstelijk vaderland
waar geen gehuil van wolven meer is,
waar geen gekraak van de wereld meer is
en mijn adem bevriest op de sneeuwrand
van de ruimte in het roerloos gebied
van de stilte.’