De Vlaamse Gids. Jaargang 59

[p. 44]

Patricia Lasoen
2 Gedichten

Negen dode konijnen

Een drama

De konijnemoer heeft zeven jongen
opgegeten - andere zijn gevlucht
en liggen met verbrijzeld kopje
in het bloederige stro -
een scherpe cichoreigeur
vult te laat het tochtig hok.
Tussen het hoge gras
waarvoor de halmen blinken
in de langste dag van juni
zit een vrouw
een witte spons
schuimt in haar hand
met witte zeep die nog
naar zeep ruikt
schrobt ze kragen en manchetten blank.
Het grijze water uit de tobbe
doet het gras op zeewier lijken
en haar tranen op een
nutteloos luxe-produkt.

[p. 45]

[II]

Soms gaat het beter over
dingen schrijven die onzichtbaar zijn:
in het donker bijvoorbeeld
of met je ogen dicht,
wanneer de adem van de anderen
zacht wappert als een dun gordijn
van witte kant.
de plooien van de lakens
rond je kin
schuimen als bier.
de heuvels in de deken
zijn de zachtgewelfde huid gelijk
van dieren in hun slaap
weerloos hun buik omhoog
spinnen ze nog de opgevangen zon
tussen hun poten
als een kluwen rode wol.