De Vlaamse Gids. Jaargang 58

[p. 21]

Michel Bartosik

De spiegel

voor Chantal

Na vader, vriend en vrouw
kwam vragend de jongere zuster
uit de bokaal van haar boudoir.

Met het bloed dat woonde
in haar wonden.
Met in het haar een krans
van distels, noten en verdwaalde sterren.
Met in het hart een oude generfde hand,
in de keel een bleke krop.

En om de huid: een huid.

Het huis was een verlaten perron.
De jaren waren oude dames.
De vader: een edelsteen om haar vinger.

En in haar lichaam
deinden de dromen
in een schoorsteen op en neer.

Ook de feesten van de sneeuw stierven
uit toen met ijs het licht
de rozen toedekte.

Mijn eeuwige dochter: vul de spiegel
met uw eenzaamheid.
Wellicht regent straks
in de kelk van de vriendschap
uit uw lichaam het verdriet.