De Vlaamse Gids. Jaargang 57

[p. 19]

Verzen in Roemenië

Marea Neagra

Geen bazuinen en hymnen
maar het babels gebeul der transistors
over de overtollig bevleesde zielen
die aan de gloeiende oevers
gelaten zijn aangespoeld
onder het toeziend oog van Charon
vermomd als Salvamar en gewapend
met het speurend geduld
van die vertoeven aan gene zijde
van het produktieproces

[p. 20]

Delta Dunarii

Het gekortwiekt riet van de daken
van de tuinen van de muren
van de schuren:
het lijkt alleen maar tijdelijk verplaatst
en herstelt zich onweerstaanbaar
aan de woelige oevers

er is geen pardon voor het groeien
in de zompen: maar even genadeloos
het beulse zuigen van de muggen
het verborgen knagen van de ratten

[p. 21]

Les chardons du baragan (Panait Istrati)

Ze staan dreigend manshoog
en wachten inderdaad het grote waaien
dat de wereld zou kunnen omwentelen
zonder verdere vorm van proces
dat is: zonder het program
het brullend applaus
en het verbeten verraad ondergronds

maar de dorre mannen in het grijs
zijn omringd door groene met geweren

[p. 22]

Namol Generala

Vastgenageld in het stinkend zwart
der verpletterde spinnen brandt
het gemarteld lijf en verzweet
in het kleverig dwangvest
zijn laatste krachten

o vogel zonder vlerken
en met verschroeide keel
de nacht blijft blind en lang
je verre lucht is heet en geel

[p. 23]

Harmagedon

Zand. geen bloemen en geen gras
grijze winden bewegen magere bomen
maar de vogels zijn dood
in dit land van de laatste krachten
langs hel verlichte autowegen
razen zilveren motoren op eigen iniatief
met onfeilbaar inzicht rakelings
langs elkaar wetend van niets
maar geladen met voldoende energie
voor het definitieve

de laatste stier brult zijn angst
tegen sidderende sterren.

Martien J.G. de Jong