De Vlaamse Gids. Jaargang 57

[p. 52]

Gedichten

Impromptu

O meisjes van de korte nachten

hanen en honden
scheuren al te vroeg
de minnaars uit u los

de sterren doven uit
en de kou stort neer

gij echter houdt hen warm
duizend brandnetels
hebben uw handen
in hun vlees geplant.

[p. 53]

Sommigen moeten alles verbranden

Sommigen moeten alles verbranden
om ten laatste de dood te begrijpen

zij laten de morgen van het vlees
in de sirroco's van hun bloed
niet langer leven dan een kokende papaver

tot zand verschroeien laten zij
de tere vliezen van de wellust

en als hun gloed dan eenzaam zinken gaat
naar 't westen van hun leven
waar zijn dan de lijven lief en gewillig?

- in een ontvleesde landschap
storten boomskeletten in elkaar -

de kou kruipt uit hun voeten naar hun keel
en wurgt hen langzaam met haar sjaal

een smoorkuil is de dood.

- heb medelijden met hun zielen
er zit veel ras in hen
voor wie het vuur is absoluut

en as in hun - en ons aller - laatste zuiverheid.

René Verbeeck