De Vlaamse Gids. Jaargang 56

Begin van afbraak van een stad

oorspronkelijk wou ik alleen geen troebelen over je lichaam
laten heenvaren zonder de verwittiging te strelen ik wou
het zo laten zoals het niet was de stad in de kou in de
woestijn en ik met een bittere smaak om de lippen geweven
gewoon alledaags gewond gekneusd bedronken veranderd
wereldmoe met regengewaden gelukkig je zo te horen praten

vroeger wou ik alleen geen angst tegenspraak in je ogen
zien verblijven zonder het vergeten van mijn haat ik
zocht toch in de lucht een beperkte kring van goedheid
tijd en ik met een iedereenweetwaar in de armen gekneld
arm van al die rijkdom wandelend zwervend naar
de nood toe onbegrijpelijk als weleer werd ik je vrees gewaar

verder wou ik alleen geen droom of verlangen om je mond
beginnen voelen noch door vingers noch door omkopen
ik verlies de stilte en de ogenblikken roeren verpachtte ik aan
de wind voor een appel en een ei met mijn aangezicht donker
van waanzin liefde wrang vol hekel grijns grimmigheid
nijd kan ik met helden ook kaart spelen en om mezelf gokken

en nog verder wou ik je alleen maar zeggen ergens fluisteren
ik wou samen met andere handen een stad doen herrijzen uit
de rotsen houwen uit het woud klieven met onkruid versieren
met gewassen omringen met mensen bevolken behoeden tegen
vijanden leugen afkeer afgunst wrevel vrijwaren beschermen
om iedereen een nieuwe kans en een ander leven te geven

nu wou ik je nog alleen vertellen verhalen mededelen dat dit
wereldje eigenlijk niets om een stad geeft geen enkel
huis met rust kan laten zonder vergenoegd met sloophamer
in de vuist te lachen te grinniken laag en lang spottend
en alleen maar behaaglijk inslaapt als na een rooftocht
na de afbraak het dier dat ze telkens huilend op ons afsturen...

Frank De Crits