De Vlaamse Gids. Jaargang 48



[pagina 638]
Jan Vercammen Gedicht Handskelet Verwijder u niet. Deze hand heeft geschreven tekens van wederklanken, zij heeft gestreeld, over een schouderrand werd zij weggedreven, zij heeft aandachtig hoog keelkruid verdeeld toen het geurend was, om doorgang te verlenen en zij sprak taal als een langgegolfde berg met ruïnen van verweerde adonis en silene. Zij bevond zich aangetast in haar hete merg door overdadig desemzuur van ascorbine toen de dode verscheen in de dichte deur en lag volmaakt ontsloten op de mandoline van een magnetisch veld met hagedorengeur. Zij luisterde naar het ademend zingen der minuskule witte kevers van de dood terwijl zij twee hete zwarte teerlingen met lege wanden als droge pitten omsloot: niet lang voor zij neerzonk en verstarde op een gewijde deken van vanilje en safraan nadat zij tussen thermogene nevelflarden de maankoude vlek vond van een traan.