De Vlaamse Gids. Jaargang 43

Eenzamer
door Willem Brandt

Vaak heb ik gedacht: het moet daar
aan de uiterste rand van de maan
wel eenzamer zijn dan ooit waar
hier op aarde; nu ken ik mijn waan.

Want ouder en stiller van aard
hoor ik nog slechts de windvlagen die
mij blindlings voorbijgaan, of zie
niets dan water en wit op de kaart:

Onontdekt. En hoe heb ik hier toch
een leven lang kust nagejaagd,
mijn ziel en mijn lichaam gewaagd;
om een grotere eenzaamheid nog?

Iedre horizont wijkt voor mijn hand.
Maar nog steeds, ongeneeslijke dwaas,
dool ik, ravengeschrei in de raas,
voort om ergens een Teken aan land.