De Vlaamse Gids. Jaargang 39

[p. 45]

Gedaanteverwisselingen
door Gust Gils

1

de metro knaagt zich insektengangen
in het onderhuidse parijs

op zijn geluid af
ik klem uw hand en wij rennen
door de nooit ophoudende gangen,

langsheen de muren vol opschriften
ook deze kinderlijk krijt of potlood

voorbij getraliede gaten
die toegang verlenen het dagstof

door draaihekken en een schuifdeur
over leuningen,

onderwijl buiten adem
elkaar onze voorgeschiedenis verhalend

2

eens beseft waar ik verdwaalde
ren ik machteloos twee straten ver
over uw gespreide hand

dan kijkt ge, beweegt, noemt luidop de naam
van het insekt dat ik nu ben

ik pleeg wanhopig zelfmoord in de groeven
nabij uw zoveelste voorheen beminde
vinger

[p. 46]

3

ik ben een ongestoord en alledaags bezoeker nu
van het gebouw waarin ik vroeger als bronzen museumdier
heb rondgedwaald meer dan een kwarteeuw lang

(een horloge heeft mij al die tijd
onbereikbaar tikkend in een zijvertrek

steeds opnieuw en krampachtig
doorschijnende uren verzonnen)

en ik vuur en ijswater en stortregens ziende
door de ramen van na sluitingsuur
soms maar altijd te laat de trappen
of uitgangen heb gevonden

waarlangs ik tenslotte
toch ben aan die staat ontsnapt

4

het leven zoals ik soms
aan het uiteinde van een draad
hangend boven een brug hoog over een ravijn
beleven

webben spannen zoals ik soms
geduldig vanuit een midden naar ergens
de ragdraden vastzittend op oneindig
die rusteloos trillen bij het ontoereikend licht
dan gonzend hangen temidden
en niet meer bewegen

draden breken
en webben scheuren
te pletter storten zoals ik soms
van uren hoog