De Vlaamse Gids. Jaargang 37

Soms zijt gij...

Soms zijt gij bijna schoon, als overdag
gij naar het licht uw hongerend gelaat
hebt opgericht met de vermoeide lach
die strak omheen uw mond gespannen staat,

maar mildert tot een diepe, weke plooi
van aandacht, wanneer pijn schuift tot gepeins:
geen passend kleed, maar op zichzelve mooi, -
in schaduw weerom groeiend tot een grijns.

Ik lees u vaak mijn mooiste verzen voor
en gij begrijpt, waar gij ontroerd naar luistert,
wat u totaal, maar niet voor lang, bekoort.

Want als mijn stem tot vormeloos gefluister
verruist, dan zucht gij bij het laatste woord
dat gij u afschudt in het aarzlend duister.

Fernand HANDTPOORTER