De Vlaamse Gids. Jaargang 36

Niet zij...

Niet zij die aan den dood het liefste geven,
Zijn te beklagen kindren van het lot;
Maar wie het liefste derven door het leven,
Zijn gerechtvaardigd in hun klacht tot God.

Want Dood is niet het laatste voor wie weten,
Begin en Einde onafscheidlijk één;
Hem kan geen graf, geen kruis ooit doen vergeten,
Waar liefde reikt ver over graven heen.

Wanneer het oog verdoft, de lippen trekken,
Een hand zich krampt die klein is door verdriet,
Wanneer de woorden die geen echo wekken,
Als dode vogels storten in het Niet,

Dan weten zij die zich onsterflijk meenden,
Dat dit reeds afscheid is en voor altijd,
En dat de doden nader zijn dan vreemden,
Die ééns elkander zwoeren: eeuwigheid...

K.H.R. DE JOSSELIN DE JONG