Van de hak op de tak
De tong van Esopus, Hubert!
In de ‘overvolle schuit’ van de Vlaamse literatoren is Hubert Van de Vijver een graag geziene kameraad. En vooral een graag gehoorde; want hij vertegenwoordigt er het N.I.R., nationale instelling voor tongvirtuositeit. En als Reporter 17 doet Van de Vijver zijn radde tong flink werken. Iedereen luistert graag naar hem, zowel het volk als de intellectuelen. Nu weet Reporter 17 zo goed als wie ook, wat ons aller schoolmeester Esopus over dat altijd malse en dikwijls valse lichaamsdeel heeft verkondigd. Reporter 17 alias tongvirtuoos nr. 1 kan evenmin als wie ook aan dit befaamde en beruchte tong-dualisme ontsnappen. Hij moet zijn mond roeren zowel voor de besten als voor de slechtsten onder zijn medemensen-luisteraars, zowel voor de smaaklozen als voor de fijnproevers. En daar beide categorieën hem lof toezwaaien, betekent zulks dat hij ze beiden even gul dient. Nu heeft Hubert enkele van zijn sport- en andere praatjes gebundeld of laten verzamelen, uitgegeven of laten publiceren onder de titel ‘Reporter 17 en de Sport’ (Uitg. De Toekomst, Brussel). Van radiospreker is hij daardoor woordkunstenaar, van causeur auteur geworden.
Ik heb zijn boekje met genoegen gelezen; doch op elke bladzijde moest ik voortdurend aan die tong van Esopus denken. Als hij goedkope grapjes verkoopt over schoonmoeders en dergelijke, als hij over ‘zeveren’ spreekt, dan kan ik hem niet genieten en ergert mij de schaterlach van velen. Maar als ik hem hoor vertellen over ‘het uur dat de geluiden van de dag nog beheerst worden door het gefluit van de vogels’ dan juich ik hem toe. En zo liggen hier honderden fijne naast evenveel grove notities voor het grijpen.
Als radiospreker moet hij elck wat wils geven; als schrijver zou hij zowel zijn publiek als zijn vondsten mogen schiften. Tenware dat Reporter 17 genoeg heeft aan de faam van spreker nr. 1 en liever Auteur nr. 17 blijft. Denk aan de tong van Esopus, Hubert. - Js.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd