De Vlaamsche Gids. Jaargang 30

[p. 282]

[Gedichten]

Paschen 1945

Ons harte wentelt de steenen af,
het kruipt van uit zijn puinengraf,

uit kelderdonker in zonneschijn.
O dronkenheid, o scheurende pijn!

Uw bloesems, o Lente, zijn veel te teer,
uw blauw doet onze cogen zeer,

We staarden ons blind op steenen wanden.
Zie onze grauwe, vergroofde handen,

zie àl onze dooden, die, puin onder puinen,
nimmermeer wandelen in lentetuinen...

Uw weelde, o Lente, wordt schrijnend gemis,
nu ze met hen niet te deelen is.

Ons harte duizelt, nu 't bij zijn ontwaken
in één dronk leven en dood moet smaken.

Smeulen

Smeul onder de asch

van mijne zelfgenoegzaamheid,

gij, sprankel van 't onsterflijk vuur,

verlangen zonder naam...

Eens komt het onafwendbaar uur

dat ik mij schaam.

Dan slaat gij uit,

Een rechte, zuivre vlam,

verteert mij gansch,

uw willige buit.

1945

S. VERZELE-MADELEYN