De Vlaamsche Gids. Jaargang 27

[p. 258]

[Twee gedichten]

Grootpa

Wel vier en vijftig jaar om ons te scheiden.
En toch, wanneer wij naast elkander schrijden
Met één gelijk-gemeten wandelpas,

Dan is het of die scheiding leugen was,
En of van wegen, die naar 't einde leiden
Men enkel en alleen in boeken las.

Uw pinkeloogen, die zooveel reeds zagen,
Ze kunnen nog, als ik, verwonderd vragen
Naar 't hoog gejubel van een leeuwerklied,

Een haas, die uit een duin te voorschijn schiet,
Of als de menschen over 't leven klagen
Alsof het niet een groote veelheid biedt.

Ik kan mezelve nooit als grijzaard denken.
Mijn leven schijnt alleen maar jeugd te schenken:
De bonte grillen van een lintenkluw.

Doch, goeie Grootpa, wen ik stap naast U
Dan schrikt het niet dat oude dagen wenken.
Ik weet: ik zal steeds blijven zooals nu.

[p. 259]

Havenstad

Ik ben een uit de stad waar 's nachts de Zuidzeestranden
En verre horizonten lokken in den dreun
Der bootsirenen, doch waar door intieme banden
De ziel blijft luistren naar den beiaarddeun.

Zoo is misschien het hart van elke groote haven:
Een drang naar palmenkusten, zee en tropenwoud,
Wijl 't lied van oude steenen en van oude graven
Uit droomenavonturen t'rugroept of weerhoudt.

HERMAN VAN SNICK.