De Vlaamsche Gids. Jaargang 27

[p. 225]

[Twee gedichten]

Zomermiddag

's Middags rust de boer
en slaapt hij zwaar
in de schaduw van
d'ouden appelaar.

Rondom ligt het land
diep lusteloos - in vree
en slaakt zijn zucht
van moeheid, als een bee.

Ook de zonne heeft haar reis
langs d' hemel onderbroken,
hangt bewegingloos, terwijl
haar stralen d'aard' bestoken.

Zachte adem gaat doorheen
de blaren van den boom.
Het heelal lijkt
een land van droom.

De hof en d'oogst, de hemel
boven boom en boer ontvouwd,
de weide waar het vee
droomerig herkauwt,
alles rust in groote luiheid,
door de warmte moe-gekust
en levenszat gewiegd op
't rythme van het leve' in rust.

[p. 226]

De oude boer

Zijn deemoedig gemoed
uit zijn liefde voor het bouwland,
voor het heelal en het goed,
in een nederigen stand.

Voor hun grootschheid neigt hij neder,
ernstig, onder 't grauwe zwerk,
als hij d'aarde telkens weder
vruchtbaar maakt bij harde werk.

Voor hun zegen kan hij talmen,
lovend, met voor zich het graan
op rijpe, gele halmen,
bij het ruischend nederslaan.

Op hun rijkdom knielt zijn wezen,
dankend schouwt zijn vroom gelaat,
waar de oogst, hun schoot ontrezen,
opgebonden staat.

In hun heimnis legt hij 't hoofd -
onder den bevrachten boom,
die met armen pronkt, vol ooft -
en zinkt er in sereen gedroom.

Zijn deemoedige ziele zet
haar liefde ieder uur
om in 't simpelst' dankgebed
tot de heilige natuur.

L. FRANS VERDOODT.