De Vlaamsche Gids. Jaargang 27

[p. 5]

Ter Inleiding

Van bij den vierden jaargang van ons tijdschrift stond telkens Maurits Sabbe bij de redactieleden vermeld.

Voortaan zal men den naam van onzen betreurden vriend en zullen wij zijn leiding en voorlichting missen.

Den 23 October werd te Antwerpen, op het Schoonselhof, zijn grafgedenkteeken onthuld. De heeren Somers, Maelfeyt en Smits voerden het woord en de leerlingen van de koorklasse van het Koninklijk Vlaamsch Conservatorium zongen: ‘Vaarwel, mijn broeder.’

Des namiddags hield de Antwerpsche afdeeling van het Willems-Fonds een academische zitting, waarop door de heeren Hansen, Monteyne en Vanderpoorten Sabbe's hoedanigheden als geleerde, als schrijver, als mensch en als Vlaming te recht werden geprezen.

Senator Vanderpoorten zei onder meer:

‘Het is goed in dezen tijd van spectaculair vertoon, figuren als Sabbe even in het licht te zetten. Want dit is het eigenaardige van zijn persoonlijkheid: nooit heeft hij zich zelf op den voorgrond gedrongen en toch was hij een leider. Nooit heeft hij door uitbundigheid of grootsprekerij de gemeenschap verbluft en toch keek de gemeenschap naar hem op. Hij heeft zijn leven lang gebouwd en gewerkt aan eigen volmaking naar geest en gemoed en de uitkomst van dien arbeid heeft niet alleen hem zelf, maar al zijn medemenschen veredeld en verrijkt. Hoe schoon is die cultus van den eenling, wanneer hij begrepen en toegepast wordt zooals Sabbe dat heeft gedaan! Dag in dag uit heeft hij zijn gaven van “bruikbaar werkgezel” in de groote werkplaats der volksgemeenschap ontwikkeld en gebezigd, tot hij werd een der meesters in die werkplaats: een meester, die ontzag en liefde tegelijkertijd inboezemde; een meester vooral, die zijn medewerkgezellen tot

[p. 6]

zelfvolmaking en tot arbeid in dienst van land en volk voortdurend en liefdevol aanspoorde. Het zou de moeite loonen, moest men de tallooze brieven van Sabbe kunnen verzamelen, waarin hij zijn jonge vrienden tot werkzaamheid en tot dienstbetoon heeft aangezet...

Van Maurits Sabbe straalde beschaving uit. Heel zijn wezen ademde diep innige cultuur, geestelijke superioriteit en zielegrootheid, dat alles verwerkt tot serenen humor, die de tragedie van het leven met een berustenden glimlach omsluierde en tevens in de diepte van het dagelijksche gedoe de innige tragedie van het leven ontdekte.’

Onzerzijds nemen wij verder een redevoering op, door prof. Adr. Hegmans op het Willems-Fondscongres te Leuven, tot aandenken van onzen vriend uitgesproken.

_**_*

Laten wij onzen zeven en twintigsten jaargang inleiden met er aan te herinneren, dat het vorig jaar Maurits Sabbe nog de aandacht vestigde op de traditie en de rol van een algemeen tijdschrift, zooals de Vlaamsche Gids het wil zijn.

Hij betoogde, hoe naast de belletrie studies moesten verschijnen over de vragen van den dag, kronieken en bijdragen over bespiegelende wetenschap.

‘Tot bepaalde partijpolitiek of tot propagandistische doeleinden,’ schreef hij, ‘heeft ons maandschrift zich nooit geleend. Alleen werden de onderwerpen van wijsgeerigen, politieken en economischen aard in den regel getoetst aan de beginselen, die in het huis de leiding geven.’

En verder:

‘Voor de zuiver literaire bijdragen werd nog veel ruimer te werk gegaan. Het lag nooit in de bedoeling van den Vlaamschen Gids om een soort tendenzliteratuur in het leven te roepen of te bevorderen.’

Men weet, hoe Maurits Sabbe, enkele uren vóór zijn dood, nog aan onzen redactiesecretaris een brief schreef, waarin aanwijzingen gegeven werden, opdat de Vlaamsche Gids de Vlaamsche cultureele vraagstukken zou behandelen.

[p. 7]

Deze aanwijzingen werden door de redactie naar haar beste vermogen gevolgd, in de overtuiging, dat van onzentwege geen beter hulde aan de nagedachtenis van Maurits Sabbe kon worden gebracht dan door naar zijn wensch en in zijn geest te handelen.

In den nieuwen jaargang zal deze gedragslijn verder geëerbiedigd worden. Het karakter van den Vlaamschen Gids, zooals het door Sabbe werd aangegeven, blijft hetzelfde. Dit brengt mee, dat ons tijdschrift open staat voor al wie aan dit Vlaamsch cultuurwerk, zooals het door de stichters werd opgevat, zijn medewerking wil verleenen.

Wij hebben de overtuiging, dat deze medewerking niet zal achterwege blijven en hopen, dat de belangstelling voor ons tijdschrift verder zal toenemen.

RED.