De Vlaamsche Gids. Jaargang 25

[p. 37]

Confiteor

Voor P.P.

Je bent tot mij gekomen. Ik ben tot jou gegaan.
Er zijn in 't leven harten, die soms elkaar verstaan.
Ik, vreemde bedelaar, die nooit een aalmoes vraag,
Maar de eigengave stil door doen en denken draag,
Ik ben tot jou gekomen. Waarom tot zwijgen dwingen
De stem die zingt in mij van al de wondre dingen
Waarvoor slechts enkele menschenharten luide slaan
In uitverkoren stonden? Ik ben tot jou gegaan
Omdat ik, ingetogen, ruilen mocht den gloed
Van menig mooie pogen, den drang van 't eigen bloed,
Een harteklop mocht ruilen, tegen enkele brokken
Uit je lente en jeugd en droomen. Ik werd zoo neergetrokken
Reeds door 't leven. Maar nu 'k vol zonne zie de laan
Waardoor, verminkt en zwaar bevracht, mijn dagen gaan,
Nu 'k zag de blonde dreven waar jij de teerheid zaait,
Nu mag je weten, jongen, hoe blij je tegenwaait
Mijn diepe, warme vriendschap. Je bent tot mij gekomen.
Ik heb een poos gepeinsd op al mijn doode droomen,
Gepeinsd hoe 't wisselend leven mij diep vereenzaamd heeft;
En als mij nu voor de oogen weer nieuwe klaarte zweeft,
Dan is 't omdat door mij de blij belofte vaart
Waarvan mijn vers 't onuitgesproken woord bewaart,
Dan is 't omdat ik stil, uit de eigen wanengaarde
De mooiste bloem, de vriendschap, een poos naast jou ontblaarde.

F.V.E.